Vriendinnen? Facebookmoeders

Wat een ophef over een stukje over Facebookmoeders! Geschreven door een moeder, geliefd of afgekraakt door andere moeders. Heb ik hier als niet moeder iets over te zeuren? In ieder geval niet zonder dat ik ook aan een schandpaal genageld word met hele lange botte spijkers. Maar ik doe het toch.

Uit mijn eigen ervaring: vriendinnen die moeder zijn geworden, daar heb je niets meer aan. Kinderen, dat is het beste wat hen ooit is overkomen, zeggen ze allemaal. Prima, denk ik dan, wat jij wil. Als je daar gelukkig van wordt. Maar ga dan niet meteen erachteraan klagen over je slapeloze nachten en dat ik wel elke maand uit eten ga en jij niet. Jij wordt gelukkig van het eerste woordje van je kind, ik pak graag na het werk een vliegtuig voor een weekendje Londen met mijn lief.

Ik respecteer hun keuze om een mini – me op de wereld te zetten en ben best bereid om een paar kiekjes ervan te bekijken. Als het daar maar bij blijft. Maar nee, zodra een test heeft bevestigd dat er een embryo in haar buik zit, kan een vrouw blijkbaar nergens anders meer aan denken. En… nergens anders meer over praten.

Verbazingwekkend. Alsof het moeder zijn acuut alle andere interesses van een vrouw uitschakelt. Elk telefoongesprek begint voortaan met de naam van haar kind om veertig minuten later ook daarmee te eindigen. Mijn mailbox is overladen met foto’s van die schatjes in alle mogelijke varianten.
Vroeger waren dat foto’s van mijn vriendinnen zelf. Op vakantie, tijdens een borreltje of een theaterbezoek. Daar had ik tenminste wat aan. En het ergste is dat van mij wel wordt verwacht dat ik de nodige interesse toon voor hun kinderen maar andersom blijkbaar niet. Moeders schijnen geen interesse te hebben in andermans leven als het niet volledig om een kind draait. Vriendinnen met kinderen zoeken elkaar op om de poepjes en papjes van hun kroost te bespreken. Beter nog, ze gaan nieuwe vriendschappen aan met moeders van de speeltuin of het schoolplein. Ineens hoor je er niet meer bij.

Het is alsof de hele wereld op het ouderschap is gericht. Je kan geen vrouwenblad openslaan zonder dat het er over kinderen hebben of – o, hemel – over kinderen niet kunnen krijgen gaat. Ik zit zowat te overwegen om een blad op te richten voor vrouwen zonder kinderwens. Mocht zo’n blad al bestaan, hoor ik het graag. Ik abonneer me direct.