Rennend rukken is een vak

Kritiek leveren op je werkgever is natuurlijk vragen om problemen, maar er moet mij toch iets van het hart. Vandaag in Metro staat een verslag van de moedige IJmuidenaren die de zogenoemde ‘rennende rukker’ van de maatschappij hebben verlost, of tijdelijk althans. Het artikel wordt begeleidt door twee filmpjes, waarvan de startbeelden suggereren dat a: een corpulente Lidl-medewerker de schennispleger in kwestie zou kunnen zijn en b: de IJmuidense vrouwen van middelbare leeftijd – onder het motto ‘Laat de rennende rukker maar komen’ – zo’n gladde glipper wel zouden kunnen gebruiken om het dagelijkse sherry-uurtje haalbaar te maken. Uiterst suggestief allemaal en rijp voor een feuilleton.

Waarvan akte: de rennende rukker is een corpulente Lidl-medewerker, die na het einde van zijn dienst de zonnebankbruine IJmuidense huisvrouwen in het openbaar verwent met zijn afgeprijsde tuinslang. Nadat een venijnige klant hem met een andere vrouw had aangetroffen heeft zij hem vals beschuldigd van schennisplegerij. De aangifte rammelt aan alle kanten. Ik ken geen man die rennend kan rukken met behoud van een lid in oorlogsstand, tenzij na inname van een volledige familieverpakking Viagra. Rennend rukken derhalve, is een vak dat niet in diskrediet mag worden gebracht door wraakzuchtige vrouwen. Ook niet, als daar een maatschappelijk belang mee is gediend.