Pepernotenstress

Een aantal weken geleden teisterde een hittegolf Nederland. Het gezeur over de warmte vloog ons om de oren en iedereen zocht massaal verkoeling in de dichtstbijzijnde wateren. Dat weerhield het Nederlandse volk er echter niet van om de zwarte-pieten-discussie weer eens flink op te laten laaien. Hier verbaasde ik mij echter niet meer over, dit is nu eenmaal een onderwerp dat erg gevoelig ligt in de Nederlandse samenleving. Het feit dat het halverwege de zomer was, leek menig mens niet te deren.

Een ander onderwerp dat vaak ter sprake komt, is een andere decembertraditie: het verkopen van pepernoten. Althans, decembertraditie… Een berichtje van mijn vader maakte mij er op een zonnige maandagmorgen op attent dat het Sinterklaasfeest dichterbij is dan ik had gedacht. Nog drieënhalve maand, nog 15 vrijdagen, een hele hoop zonuren en Hollandse regenbuien zijn er te gaan voor het kinderfeest weer in volle glorie gevierd gaat worden. En toch, op 24 augustus, zijn de naar speculaas geurende baksels alweer gespot in de winkels. Niet lang zal het duren voor ook de speculaasmannetjes en vrolijk kleurende schuimpjes weer in de schappen zullen schitteren en zeurderige kinderstemmetjes de winkelgangen zullen vullen.

Vandaag gaat de laatste week van de zomervakantie voor mij in en ik heb nu alweer het idee dat ik me moet haasten om de jutezak uit de berging te halen en mijn verlanglijstje voor Kerstmis tijdig in elkaar te zetten. Wat is het volgende? Paaseieren in oktober? Kerstkransjes in mei?

Elk jaar verbaas ik mij opnieuw over de datum dat de eerste pepernoten verschijnen en wederom neem ik me elk jaar voor om de eerste pepernoten echt pas in december in huis te halen. Maar of dat gaat lukken, daar heb ik zo mijn twijfels bij. Want zeg nou zelf, de speculaasbaksels smaken er niet minder op als het een paar graden warmer is dan in december, de geur van dennennaalden de kamer niet vult en er nog geen pieten op het dak balanceren. Toch?