Over eerste schooldagen en drakengedrag

Ik hield mijn hart vast: Gisteren begon de school weer. Mijn zoon is bijna zes en zal dit jaar met het echte werk beginnen. Groep 3. Geen bouwhoek meer, niet meer onbeperkt spelen en geen kleuterjuf meer. Maar een eigen tafel met potloden, taken die afgewerkt moeten worden en twee keer in de week gymmen mét verplicht douchen. Het lijkt me typisch een kleine jongen die groot wordt. Maar goed, dat was niet de reden dat ik mijn hart vast hield. Dat was om het feit dat hij de afgelopen twee schooljaren heeft laten zien dat hij zich in de eerste weken na de grote vakantie ontpopte tot een draak waarvan ik niet kon geloven dat ik hem zelf gebaard had. Tegendraads, verboden woorden, brutaal, armen over elkaar, pruillip. Het liefst allemaal tegelijk. Vorig jaar dreef hij me zo erg tot wanhoop dat ik me verslagen tot zijn verwekker wendde, me in zijn armen wierp en snikte: ‘Ik weet gewoon niet hoe ik met mijn eigen kind moet omgaan! Hoe moet dat dan als hij dadelijk tien is?’ Manlief schoot in de lach, klopte op mijn schouder en zei troostend: ‘Jij moet het niet zo persoonlijk opvatten.’
Een traditionele eye opener. Ik paste de ‘niet-persoonlijk-opvatten-methode’ direct toe en wonder boven wonder werkte het.
Dit jaar was ik dus voorbereid. Maar toch, ik hield mijn hart nog steeds vast toen ik me gisteren richting school begaf om hem op te halen. Rennend kwam hij naar me toe en lachend liep ik op hem af om hem een stevige knuffel te geven. Dat stadium redde ik niet. Voor ik bij hem was en ik kon vragen hoe het was, riep hij: ‘Mam, ik wil spelen! Even regelen met de mama van vriend X.’ En weg was hij. Mij met wijd gespreide armen en open mond achterlatend. Inderdaad, kleine jongens worden groot. Maar zijn humeur beviel me wel. Tot vriend X weg was en hij zich toch nog ontpopte tot een draak met alle ingrediënten van de vorige jaren. De details zal ik u besparen.
Maar toen kwam vannacht. Een klein jongetje schuifelde onze slaapkamer binnen en wurmde zich tussen ons in. Ik voelde zijn ademhaling dichtbij mijn oor. Zijn handje bewoog. Tot hij de mijne had gevonden en er zachtjes in kneep. Ik kneep terug en zo bleven we liggen. Zijn hand in de mijne en ik klaarwakker, met een grote glimlach op mijn gezicht en een hart die warm aanvoelde. Dit is dus wat je er voor terug krijgt. Dit moment maakt alle draakmomenten die zijn geweest én die nog gaan komen in een klap goed.