Mijnheer en Mevrouw de Dokter

In het Kralingse bos ga ik naast een dame op een bankje in de zon zitten. Ik vraag haar of ze het goed vindt dat ik een een shaggie rook en of zij er ook een wil. Ze zegt: ‘Graag’.
We raken aan de praat. Ze heeft het een jaar lang wat lastig gehad. Ze is haar huis en inkomen kwijtgeraakt en heeft sinds kort geen ziektenkostenverzekering meer.Ze kan haar medicijnen wel betalen dankzij een tijdelijk baantje maar ze heeft een recept nodig.
24 jaar geleden was ze ernstig ziek toen haar oude huisarts met pensioen ging en de nieuwe dokter de praktijk over nam. De nieuwe dokter bleek samen met Mevrouw de dokter een schot in de roos. Gewèldige mensen. Altijd begaan,met haar en haar kinderen. Niets was de dokter teveel.
Gisteren had ze gebeld voor een nieuw recept.
Mevrouw de dokter had gezegd dat ze geen nieuw recept uit mocht schrijven van Mijnheer de dokter.
Zo’n recept kostte immers geld en ze was niet verzekerd.
En daar zat ze dan.
Al twee dagen zonder medicijnen. Nerveus en teleurgesteld.
Ze had tegen Mevrouw de dokter gezegd dat ze het een schande vond en dat Mijnheer en Mevrouw de dokter aan 24 jaar goede zorg aan haar en de kinderen waarschijnlijk een leuk strandhuisje hadden overgehouden. En nu ze de kosten van het uitschrijven van een recept niet konden terugvorderen van de verzekering was het ‘Game Over’.
Ik adviseerde haar Havenzicht te bellen. De dak en thuislozenopvang waar dr. Slockers iedere woensdagavond kostenloos praktijk houdt.
Zo gezegd zo gedaan. Ze staat op de lijst en kan zich woensdag om zeven uur melden.
Thuis heb ik nog even de ‘Eed van Hippocrates’ nagelezen.
De eerste regels zijn: ‘Ik zal naar mijn beste oordeel en vermogen en om bestwil mijner zieken hen een leefregel voorschrijven en nooit iemand kwaad doen’.
Dat ‘nooit iemand kwaad doen’ steekt natuurlijk een beetje. Zo’n dame op een bankje in het bos, zonder medicijnen door een paar euro’s verzekeringsgeld.
Nou Mijnheer en Mevrouw de dokter. Veel geluk met jullie strandhuis.