Mijn Utopia

Een klein traantje heb ik weggepinkt om het feit dat ik helaas niet naar het meest gekleurde en mooiste feest in onze hoofdstad kon afreizen. Ik bleef thuis, het feest via een livestream volgend, om vervolgens met een knalroze jasje op weg naar het werk te gaan. Ik moest het missen, maar gunde de gelukkige feestbeesten een onvergetelijk mooi feest. De ongedwongen sfeer, de prachtig uitgedoste mensen; jong en oud. De dag waarop ik toch extra trots ben om in het vrije Nederland te wonen. Het Nederland waarin men in alle kleuren en maten weet lief te hebben. Het land waarin men de liefde in vele vormen omarmd en waar de relschoppers geen kans maken – de acceptatie zegeviert.

Wanneer ik mijn werkschoenen in de hoek gooi, ik me in mijn comfortabele klofje heb gehesen en met hapje en drankje op de bank heb genesteld, tover ik de iPad tevoorschijn. Ik open Facebook en ik een klap lijkt de roze werkelijkheid, mijn Utopia, in een klap verandert in een illusie. Een filmpje toont hoe een boot aan de kade, inclusief de eerst jolige en feestende opvarenden, binnen enkele seconden tot de bodem aan toe zinkt. Een kleine chaos is het gevolg. Het feest viel in het water met de gezonken boot, de reacties onder de video zinken echter veelal nog dieper.

De minachtende en hatende opmerkingen spatten, tezamen met gelukkig vele afkeurende opmerkingen hierop, van mijn beeldscherm. Het liefst sluit ik mijn Facebook af, maar zou daarmee ook mijn ogen sluiten voor de werkelijkheid welke nu te grauw lijkt om aan te zien. Waar ik schrok en kwaadheid voelde om het steekincident op de Gay Pride in Israël, voel ik de boosheid opnieuw borrelen om de lelijke woorden – zo scherp als een mes.

Ik besluit de eer aan mezelf, en vele met mij, te houden. Ik troost me met de gedachte dat duizenden mensen een front vormen en samen gisteren, vandaag en morgen opstaan tegen haat en kwaad.

Voor wie dit leest: je bent prachtig hoe je bent en om wie je bent, ongeacht voorkeur, kleur of vorm. Ik hou de hoop, blijf positief en leg de kwetsende woorden voor nu even naast me neer. Samen vormen wij het front. Samen vormen onze dromen de toekomst.