levensleiding

Met Kerst 2014 kreeg ik een epilepsie aanval en was ik er bijna geweest. Mijn ogen werden geopend. Ik vertelde mijn ouders alles en zij brachten me naar het IGHD (afkickkliniek). Na een week raakte ik paranoïde en kwam in een psychose terecht. Ik verlaatte het pand en ging recht op mijn doel af. God had immers een opdracht voor mij en ik wilde naar huis om mijn familie te redden (van de ondergang). Ik vervolgde mijn weg zonder iets bij te hebben. Ik had niets, geen geld, geen portemonnee. Ik had God, ik had verder niets nodig. Ik mocht gratis met de bus mee en ging richting Alexandrium. Ik praatte hard op; ik vertrouw op God, ik vertrouw op God. Ik herhaalde het bij alles. Ik reisde onder andere met de metro en belandde uiteindelijk op school. Ik voelde me veilig bij mijn mentor. Hij zag meteen dat het niet goed ging met me en belde met het IGHD. Na weer terug te zijn gebracht bij de afkickkliniek waar ik absoluut niet terug heen wilde mocht ik naar huis. Eenmaal thuis was er geen beginnen aan. Mijn ouders belden de dokter en ik kreeg een spoedopname naar Vrederust. Ik werkte niet mee tot ik hoorde; Vrede en Rust. Dat was precies wat ik zocht. Na 3 weken op de spoedafdeling ging ik naar de afdeling psychoses. Ik kreeg medicijnen tegen de psychose. Het was een bizarre tijd voor me. Ik gaf mensen kaarsen om het ‘licht’ wat ik gezien had door te geven. Ik voelde me perfect, grenzeloos en heilig. Ik leefde met de dag. Ik wilde iedereen overhalen om ook te geloven in God. Ik dacht het is allemaal deel uit Gods plan en alles gebeurt en ontvouwt zich zoals het bedoeld is te gebeuren. Ik kon mijn gedachten stilzetten wanneer dat nodig was. Ik leefde op mijn gevoel. Na een aantal maanden werd ik weer helder van geest. Ik werd overgeplaatst naar de dubbel diagnose. Hier leerde ik afkicken van mijn verslaving. Eind juni kreeg ik me ontslag. Ik ging de boze wereld weer in. Het is even wennen en ik ben nog vaak onrustig. Maar ik ben blij dat ik er nog steeds ben. Ik ben blij dat diegenen die ik zoveel verdriet aangedaan heb er nu voor me zijn. Ik leer elke dag opnieuw van mijn fouten. God heeft mijn leven verandert. Ik heb leren luisteren naar mensen en kan nu mijn mening geven. Ik ben hier heel dankbaar voor.