Klap van de molen

Het zijn beide rappers : Snoop Dogg en Enver Panka. De één wereldberoemd en de ander komt niet verder dan een optreden tussen de schuifdeuren bij zijn oma in Langetabbetje. Een groter contrast bestaat niet. Snoop is wereldnieuws als hij weer eens gearresteerd wordt met drugs of veel te veel cash op zak en de ander kan alleen het nieuws halen met respectloze kreten. Snoop Dogg misdraagt zich altijd en overal. Dat is nu eenmaal zijn handelsmerk geworden. Wat dat betreft schijnt hij een voorbeeld te zijn voor jongens die ze niet allemaal op een rijtje hebben. Jongens waar een steekje los zit. Nou is daar helemaal niets mis mee, maar er zijn natuurlijk grenzen. Als je gaat roepen dat Nederlanders in Suriname opzettelijk jonge meisjes besmetten met HIV moet je opgeborgen worden. Op een gesloten afdeling.

Tegenwoordig kan en mag iedereen zomaar iets roepen. Met een beetje geluk wordt die uitspraak ergens opgepikt en er zijn altijd mensen die zich herkennen in die woorden. Sinds een zwaar gefrustreerde en mislukte kunstenaar de verhoudingen in Nederland op scherp heeft gezet in het Zwarte Pieten debat is het normaal geworden dat zwart uithaalt naar wit en andersom. Zwart voelt zich structureel achtergesteld en de slavernij wordt te pas en te onpas van stal gehaald. Ik zie de toekomst met grote zorgen tegemoet. Als “zij” even hun zin niet krijgen deugt er niets meer van dit land. Dan worden “wij” uitgemaakt voor racisten, fascisten, nazi’s, haters en xenofoben. Sinds dit weekend staan we ook bekend als een volk dat moedwillig jonge meisjes infecteert met HIV. Met dank aan Enver Panka. In dit geval houd ik het er maar op dat we eerder door een strontkar overreden worden dan door een koets.