Jaarafrekening oud-werkgever 2009/2014

Geachte heer, geachte mevrouw oud-werkgever,

Hoe gaat het met u? En met uw prachtige bedrijf in het zuiden des lands?
Ziet u nu en dan nog ergens scherven Werknemer-Hart schitteren op uw tapijt?
Op uw tapijt liggen te veel scherven. Het is een kleurrijk tapijt, maar wie beter weet kan er een mijnenveld in herkennen. Onnodig!
U steelt eerst De Harten, om er nadien keihard en moedwillig op te willen trappen. Om te vertrappen.
De keiharde euro’s onder de streep zijn heilig, domineren uw handelen en regeren uw verstand.

Zit de toekan nog op het dak?
Gasten vroegen Gerrit van der Valk vaak: “Waarom heeft u als symbool een toekan en geen valk?” Zijn antwoord luidde steevast:” Een toekan is een véél vriendelijker vogel dan een valk.”

U doet de man en zijn woord geen eer aan. Of doelde wijlen-Gerrit ook uitsluitend maar op De Behandeling Van De Gast?
En zéker, De Gast dient Voor-Alles Te Gaan, maar zonder voldoende Betrokken Werknemers-Met-Hart-En-Oog-Voor-Uitvoering én Detail, komt De Behandeling Van De Gast ernstig in het geding.

Hoe het met mij gaat? Ik krabbel op, zwaar anderhalf jaar achter mijn rug.
Het verliezen van een Geliefde – incluis FANTASTISCHE collega’s, en Gasten – en mooie werkvloer gaat een mens Niet In De ???!- Geest Zitten!
Vijf hondstrouwe jaren, waarvan de eerste tweeënhalf jaar ook nog in een middagbaan bij een andere werkgever. Bij u was ik in dienst als Nacht-receptionist (vier nachten), werkweken van minimaal vijftig uur waren toen eerder regel dan uitzondering. Was ik ooit ziek? Heb ik Ineens-Weg collega’s niet ook nog vervangen? Heeft iemand mij ooit horen lopen zeiken: ” Gut, ik ben op: Dit is Hel!”
Het befaamde zwarte gat? Het zou zo maar kunnen. Al had ik soms het idee dat u mij niet enkel zonder opgaaf van één reden (laat staan een meer-legitieme) aan de kant geflikkerd heeft, maar tevens dat u een vloek over mij afgeroepen had: het was zo donker in dat gat dat ik ging denken dat ik in uw maag-darmstelsel moest blijven steken, en enkel mocht blijven afwachten of u mij op een dag toch nóg een keer wilde uitkakken.

U heeft mij Pijn Gedaan. U heeft tal van andere collega’s die uitstekend functioneerden Pijn aangedaan!
Waar u wél-Volwassen het gesprek met mensen Moet-Zoeken én Aangaan, Kiest u liever voor de weg van de minste weerstand.
In De War Geraakt Door Een Veel Te Kille Bedrijfsvoering, Waar ‘Uw’ Mensen Enkel Nog Maar Pakezels-Zijn Die De Euro’s Moeten-Binnenslepen.

Allemaal Theater! Zonde.