Hoe kan het dat PostNL nog steeds bestaat?

Papieren post: we zitten er nog steeds mee opgescheept. Vroeger lag alles in de bus en was elke email spannend. Nu is de post gereduceerd tot het restant noodzakelijk kwaad waar we eigenlijk geen betere oplossing voor hebben. Dit kwaad wordt belichaamd door PostNL. U weet wel, dat bedrijf dat klantgerichtheid en service zolang mogelijk uit hun bedrijfsvocabulaire probeert te weren. Andere bedrijven vechten voor hun klanten en (schijnen te) streven naar maximale klanttevredenheid. PostNL niet.

Zo ontving ik laatst een dikke enveloppe. Hoewel dit probleemloos door mijn brievenbus past, is dit er doorheen geforceerd, waardoor niet alleen de enveloppe, maar ook de brievenbus zelf op mijn deurmat lag. Al ben ik geen postbezorg-professional, dit kan niet de bedoeling zijn. Dus een foto gemaakt, online klachtenformuliertje ingevuld en aangeboden de foto te willen tonen. PostNL’s reactie binnen de gestelde 2 dagen was dat de klacht was opgepakt en ik binnen 2 weken meer zou horen. Alsof ik tegen hoofdpijn een paracetamol zou slikken en ik na 30 minuten alleen maar in mijn hoofd hoor: uw paracetamol is in uw maag aangekomen, over enkele uren zou uw hoofdpijn minder moeten worden. De uiteindelijke reactie? ‘De bezorger heeft geen problemen gemerkt, dus uw klacht is ongegrond.’ Het equivalent van een 2-jarige die met de handen voor de ogen roept: ik zie jou niet, dus jij mij ook niet. Als de PostNL bezorger niet merkt dat hij over mijn hypothetische kat heen rijdt, heb ik dan geen platte, dode hypothetische kat?

Bellen lost niets op, PostNL weigert mijn foto te bekijken en hun online klantenservice doet loze beloftes. Andere bedrijven sturen klanten soms van het kastje naar de muur, maar ik strandde bij een gesloten kast waarin PostNL zich verstopt. De muur heb ik nooit gehaald. Met als resultaat dat er alsnog een papieren aansprakelijkstelling naar de klanten’service’ is gestuurd. Na 2 maanden leek het einde in zicht. Een zowaar behulpzame regionale medewerker nam contact op. ‘Wat was precies de klacht?’ Want PostNL liet hun medewerker mij contacteren zonder enige voorkennis. Na tot 173 te hebben geteld en ik alles opnieuw tot in detail had uitgelegd, kreeg ik mijn brievenbus eindelijk vergoed.

Toch bekruipt mij een naar gevoel. Misschien kwam de schade niet door de enveloppe, maar heeft de bezorger zijn middelvinger door mijn bus geforceerd en welgemeend ‘fuck you’ naar binnen geschreeuwd. Mijn brievenbus is kapot te krijgen, PostNL blijkbaar niet.