Facebookmoeders, even over jullie profielfoto

Ik ga een beroep doen op de vrijheid van meningsuiting. Gezien de huidige maatschappelijke omstandigheden is dat wellicht wat barbaars, maar wees gerust, ik ga het niet over politieke kwesties hebben.

Ik vind kiekjes van de eerste hapjes, ginnegapjes, sapjes en stapjes van jullie hummeltjes echt hartstikke leuk en schattig en vertederend. Je bent nog trotser dan trots op je baby/dreumes/peuter en geheel terecht. In elke kras op een vel papier zie je een toekomstige Rembrandt. Iedere komische loze kreet van je hummel wil je op je tijdlijn plakken. Als kersverse ouder wil je het alleen nog maar over je poepie hebben, over hoe leuk/knap/grappig/lastig hij kan zijn of hoe lief hij ligt te slapen. Heb je een vriendin aan de telefoon, dan wordt een boeiend gesprek chronisch onderbroken omdat je moederhart zich laat afleiden door huiltjes en grimasjes.

Maar beste moekes van deze wereldkloot: waarom, oh wáárom vervangen jullie je eigen profielfoto in vredesnaam door een foto van je kind(eren) zodra de placenta eruit is getrokken? Hier stopt bij mij het begrip. ‘Welke verjongingscrème is dat?’ vraag ik grappend, elke keer zodra ik zie dat een facebookvriendin haar profielfoto heeft verwisseld en waaruit blijkt dat ze een metamorfose heeft ondergaan. De weelderige bos donkere krullen zijn pardoes veranderd in drie blonde sliertjes in een roze elastiekje. Haar zakelijke, mooie glimlach is getransformeerd in een snoet met worteltjespuree. Het is dat haar naam naast deze nieuwe foto staat te prijken; anders had ik bij God niet geweten wie daar nou opeens in mijn tijdlijn voorbij rolt.

Zijn het de donkere kringen als gevolg van de gebroken nachten? Is het je bos stro omdat je geen tijd meer hebt om het te wassen? Is het je vlekkerige joggingbroek die je al weken achter elkaar draagt omdat je je niet meer kunt bewegen in de broeken van voor de zwangerschap? Zijn het de extra kilootjes die sinds de laatste zwangerschap in je gezicht zijn blijven steken? Ik tracht te begrijpen waarom je je aanvankelijk zo vrolijke foto resoluut verwijdert en vervangt door een foto met een speen in je mond. Alsof je zelf niet meer bestaat.

Ja, je bent moeder en daar mag je reuzetrots op zijn, maar volgens mij ben je ook nog gewoon mens. Plaats dan liever een momentopname van jou en je poepie sámen. Dat is minstens zo aandoenlijk. Dan weet ik tenminste tegen wie ik online praat. En misschien kunnen we dan ook weer wat boeiende gedachten uitwisselen over politieke kwesties.