Facebook avant la lettre

Facebook avant la lettre
Steeds meer mensen raken heel onzeker doordat ze menen schamel af te steken bij hun vrienden op Facebook en Instagram. Vergeleken bij hun bungeejumpende, de hele wereld over reizende, champagne in een skybox drinkende vrienden vinden ze zichzelf maar saaie pieten. Dit vormt een nieuw maatschappelijk probleem, las ik. Maar is het wel zo nieuw? Voor mij niet in elk geval. Ik werd meteen vijftien jaar terug in de tijd gevoerd, toen mijn dochter net op de basisschool zat. Elke maandagochtend moesten alle kinderen een tekening maken van wat ze het afgelopen weekend beleefd hadden. De juf schreef eronder wat de tekening precies voorstelde, want dat was niet altijd even duidelijk, en vervolgens werden de tekeningen in de gang opgehangen, als een Facebook avant la lettre. Je hield niet voor mogelijk wat die kinderen dat weekend allemaal gedaan hadden: paardrijden, zeilen, sushi eten in een restaurant (dat was toen heel bijzonder), bij opa en oma in het buitenland geweest, en ga zo maar door. En daar hing onze tekening dan tussen: ‘ik heb een boekje gelezen met mama’ of ‘we speelden in het park’. Gek werd ik ervan. Maar op een dag zouden mijn kansen keren, want we waren naar de Efteling geweest. Een fantastische dag was het geweest. Vol goede moed en met opgeheven hoofd stapte ik de dinsdag daarna de school in, op zoek naar de weekendtekening. Daar hing die dan en wat stond er: ‘ik heb met de pop gespeeld.’ Verbijsterd vroeg ik mijn dochter: Waarom heb je nou niet getekend dat we op de Efteling waren? Ze keek me een beetje geschrokken maar vooral ook niet-begrijpend aan. Op dat moment realiseerde ik me meteen hoe onzinnig mijn vraag was en ik schaamde me diep. Sinds die tijd probeer ik me niet te meer te vergelijken met anderen en gewoon mijn eigen leven te leiden. Met grote en kleine avonturen, maar ook wat saaiere dagen. Net zoals de meeste mensen, toch?