Deepak Chopra’s Consciousness

Mijn hele collectie van de beste man is spoorloos. Welgeteld één boek ligt er nog op de plank. Ik heb het boek “Deepak Chopra – De 7 sleutels tot Geluk” al tig keer gelezen. Omdat ik het toch niet kan weg leggen, sla ik het nu iedere avond – at random – open en lees de linker- of rechterpagina.

Vanavond kom ik uit op pagina 37 en het hoofdstuk “Ben je bewust van je lichaam”‎.
Ik lees het volgende:
“Ziekte treedt op wanneer het lichaam is vergeten hoe het zichzelf moet reguleren. Genezing treedt op wanneer het lichaam zich weer herinnert hoe het zichzelf kan reguleren.”

Ziekte en genezing en ik denk maar meteen aan Leven en Dood. Tja, als je ziek bent en geneest dan blijf je leven. Zo niet, dan ga je dood. Bij het nogmaals lezen van de tekst vraag ik maar hardop af welk bericht God me nu weer zendt. Ik ben niet super gelovig. Zeg gerust semi-gelovig. Dus bij elke vorm van twijfel, sla ik mijn handen naar de Hemel – in dit geval het plafond van mijn slaapkamer – en zeg WHY!? kon het niet een andere tekst zijn…

De mensen die me kennen, weten dat ik dit soort dingen ook echt uitroep en ik maak me geen zorgen hoeveel omstanders het horen. Als ik ze soms hoor gniffelen denk ik ja zo leuk was het nou ook weer niet zeg.

Veel mensen durven niet meer openlijk te lachen in het openbaar. Het is meestal haha of hihi. Lekker degelijk en toelichtbaar wanneer iemand vraagt naar de reden van de lachbui. Mijn vriendinnen en ik moeten soms echt pissen in onze broek van het lachen. Ja, dat ongecontroleerde… Je ziet soms mensen wegkijken omdat ze óf eigenlijk mee willen lachen óf uit een soort van plaatsvervangende schaamte.

Net als die keer toen ik, Jolien en Ursie aan het thee- en koffieleuten waren en ik wat zoets wilde voor bij de thee of koffie. We kregen er namelijk niks bij. Jolien schaamde zich toen dood. Ze werd ook wat rozig. Omstanders hadden mijn vraag namelijk ook opgevangen.
De jongen die onze bestelling had opgenomen en de warme ‎drankjes kwam langsbrengen, kwam toen terug met een doos gevuld met koffiebonen met daarop handgemaakte chocololly’s van de chef. Ik keek de meiden aan en zei: “Ja, meiden die zoete inval hebben jullie toch aan mij te danken”. Veel plezier bij het likken! 