De skyline van de Lage Landen

Voorheen heb ik het nooit zo gehad met het Nederlandse landschap. Nederland was voor mij altijd een plek die zich uitte in voornamelijk twee dingen. Namelijk, veel verschillende steden die afgezien van hun centrum voornamelijk bestonden uit hun onnoemelijk veel in elkaar overlopende en rijmende wijken, alsmede de vele weilanden met windmolens en elektriciteitsmasten die ik vanuit het raampje vanaf de achterbank van onze gedateerde stationwagon kon waarnemen. Lelijk.

Mijn kort samengevatte, achteraf gezien misschien enigszins bekrompen beeld van Nederland veranderde sterk na afloop van mijn vakantie in het zonnige Frankrijk. Frankrijk met zijn mooie gele kleuren, prachtige bergen, en campings waar de temperatuur niet beneden de 30 graden uitkomt. Dit bleek achteraf gezien ook niet helemaal waar. Na aankomst bleek, dat de camping die we hadden geboekt zich op 900 meter hoogte te bevinden en hebben we anderhalve week s’ nachts, met 10 graden, door hebben moeten brengen in alle kleding die we zo mogelijk konden vinden. Afgezien van dat feit verder een topvakantie gehad (maakt u zich geen zorgen).

Op de terugvlucht vlogen wij na een uur België en Frankrijk weer Nederlands grensgebied binnen. Ik aanschouwde het mooiste land ter wereld. Het land dat Zeeland ondanks dat het voor een groot gedeelte uit water bestaat vastklemt met de Delta Werken die als Nederlands wereldwonder het kleurrijke land tegen het water beschermt. Ik zag de haven van Rotterdam liggen waar duizenden schepen als kleine ontdekkingsreizigers connecties maken met alle delen van de wereld. Ik zag het met zon overspoelde Amsterdam in de verte liggen als statig hart van Nederland. Ik heb,samen met mijn medepassagiers, vol verwondering gestaard naar hoe perfect Nederland is ingericht, hoe kaarsrecht alles is en hoe goed wij de grond die wij bezitten nuttigen. Ik heb tot dat moment nooit geweten hoe prachtig maar toch ook klein en kwetsbaar ons kleine koude kikkerlandje wel niet is.

Dat moment gierde een patriottisch gevoel gierde door mijn lijf, een beetje dat gevoel wat je krijgt als Nederland scoort in een WK wedstrijd. Begrijp me niet verkeerd ik wou dat ik dit land met iedereen op Aarde kon delen en ik gun het iedereen om van onze rijkdom te genieten. Maar dat we tussen al het zeiken over alle tekortkomingen die wij als volk en land hebben we ons af en toe even kunnen realiseren dat we met trots kunnen zeggen dat ons stukje aarde er van bovenaf in ieder geval prachtig uitziet!