De echte beleving vindt offline plaats!

Het is woensdagochtend, maar niet zomaar een woensdagochtend. Social Media is er al helemaal klaar voor. In de bus op weg naar werk neem ik de Metro door. Natuurlijk besteedt ook deze krant aandacht aan dit groots spektakel. De voorpagina luidt: ‘Vijf jaar gewacht, maar SAIL is lós’.
Iedereen herinnert zich nog wel de vorige editie. ‘Wat vliegt de tijd’, hoor je vele mensen zeggen. Wat is er in die afgelopen vijf jaar allemaal gebeurd? In de bus lees ik een interview met Mitra van Raalten, directeur van Stichting SAIL Amsterdam. Haar antwoord op de vraag: ‘Verschilt deze editie met die van 2010?’, zet mij aan het denken. Communiceren via Hyves?! Hoe ging dat ook alweer? Wat deed ik in die tijd met de foto’s die ik maakte?
Via Facebook en Instagram komen de eerste schepen al binnen. Na mijn werk maak ik vanuit de bus snel een snapshot van een driemaster die boven de menigte uitsteekt. Met de korte omschrijving ‘SAIL gekte’ laat ik mijn vrienden weten dat ook ik deelneem aan het werelds grootste nautische evenement.
Als ik de dagen erop de Sailfies met bijhorende hashtags als ‘genieten’ en ‘gezelligheid’ voorbij zie komen, begint het te kriebelen. Samen met Inger en Joyce besluit ik om zaterdag toch een kijkje te gaan nemen bij de tallships. Dan appt Joyce mij vrijdagavond dat we mee mogen op de boot van haar oom! Hoe vet is dat!
Zo geschiedde, zo gedaan. Het was een uitgelezen dag; de zon scheen volop en er stond weinig wind. De koelbox was volgeladen en met een kleine twintig man vaarden we vanuit de haven in Amsterdam-Noord het IJ op. Nog niet eens een uur aan boord hadden we ons eerste hoogtepunt al beleefd: We hadden de eer om naar de Koning en de Koningin te zwaaien! Helaas geen foto’s gemaakt, omdat ik mijn telefoon veilig had opgeborgen voor het geval dat. Maar ik wed dat er onder de hashtag ‘groendedraeck’ genoeg foto’s te vinden zijn.
Natuurlijk hebben we Sailfies gemaakt en is de zonsondergang vastgelegd. Maar het gevoel dat ik bij deze foto’s krijg, valt niet met hashtags te omschrijven. Helemaal op het moment dat het vuurwerkspektakel losbarstte en iedereen adembenemend toekeek. Na afloop volgende er een massaal applaus en getoeter van nationale trots en dankbaarheid.
Op weg naar huis was iedereen stil. We vroegen onszelf af waar we over vijf jaar in het leven staan en of we het dan weer op deze manier mogen beleven. Een ding is zeker: wat voor nieuwe technologieën we dan ook mogen hebben, niks verslaat de offline beleving!