Buiten de lijntjes kleuren

De oude man zit met zijn twee honden bij een ruïne in Sung Noen. Hij praat nog regelmatig over de oorlog in Vietnam. Dit doet hij tegen iedereen die het wil horen en ook tegen iedereen die zijn verhaal al eens heeft gehoord. Als je weer eens terugkomt, is hij je namelijk alweer vergeten. De periode van de oorlog staat hem echter nog helder voor de geest.

De Amerikanen en de Viet Cong vochten hun vete uit in verschillende landen. De communistische rode verf droop over de Cambodjaanse en Laotiaanse grenzen, bracht Amerikaanse bommen met zich mee, en die bommen schudde weer nieuwe monsters wakker. Sporen van het vreselijke conflict zijn nog steeds zichtbaar, zowel in Vietnam als in omringende landen.

Hoewel ik in Thailand verblijf, gaan mijn gedachten vaak uit naar die landen. Thailand had nog geluk. Het "verhuurde" zijn militairen aan de Amerikanen en fungeerde gedurende de oorlog als een rustoord waar enkel op vrouwen, drank en drugs werd gejaagd door G.I.s op verlof.

Laos en Cambodja hadden echter overduidelijk pech. Het is moeilijk te bevatten dat deze landen, met hun mooie tempels, vredige geloofsovertuigingen en vriendelijke mensen, zo vreselijk de vernieling zijn ingewerkt, zowel door toedoen van hun eigen opgehitste landgenoten als door bemoeizuchtige buitenstaanders.

Laos heeft een betreurenswaardige record in handen als gevolg van de Vietnamese oorlog. Het staat namelijk te boek als het meest gebombardeerde land in de wereld. De Amerikanen gooiden in een periode van tien jaar meer explosieve hagelslag op dit land, dan het totaal aantal afgeworpen bommen gedurende de Twee Wereldoorlog. Laos ligt nog steeds vol met vernietigende explosieven van een oorlog die "officieel" bij de buren plaatsvond.

Cambodja onderging dezelfde behandeling, maar daar vind je voornamelijk botten in de grond. Als het hard regent, komt het afgrijselijke verleden weer bovendrijven. De Amerikanen en de Viet Cong kleurden ook bij de Cambodjaanse grenzen buiten de lijntjes. Politieke onrust als gevolg van Amerikaanse bombardementen, zorgde ervoor dat Cambodja in de greep kwam van het monster Pol Pot en zijn Khmer Rouge.

Het westen heeft zich vaak stilgehouden over de afgrijselijke gebeurtenissen in deze regio. Daarom is het goed om zo nu en dan naar deze ruïne te gaan, waar een man zit die je naam telkens opnieuw vraagt, maar die zonder moeite vertelt over alle Charlies en Joes die het landschap in deze regio rood, oranje en pikzwart kleurden.