Zorgelijke zorg

Esmée zorgt voor haar moeder die grotendeels verlamd is en de hele dag ziek op bed lamlendig ligt te wezen en ze is bovenal de buddy van haar zoon die een extreme vorm van ADHD heeft en daardoor niet normaal kan functioneren in de maatschappij. Behalve haar eigen huis poetst Esmée iedere week intensief – ze is perfectionistisch – haar ouderlijk huis en iedere dag heeft ze een dagtaak aan het begeleiden van haar zoon die door de instanties niet zo goed wordt begrepen. Als dit alles was wat Esmée moet doorstaan, dan was het al teveel. Maar er is meer ellende in haar leven. Haar lichaam hangt van aandoeningen aan elkaar en binnenkort staat ze voor haar elfde operatie binnen tien jaar tijd. Daarnaast kampt ze met een burn-out. Ze voelt zich onophoudelijk moe, overbelast en machteloos. De instanties, zoals het UWV, begrijpen ook haar situatie niet al te best en zitten haar nogal achter de veren. Ze moet ondanks haar zorgtaken en lichamelijke en geestelijke malaise werk zoeken en anders wordt ze gekort op haar uitkering. Die financiële toelage zou ze zelfs helemaal kunnen verliezen. Want hoewel ze niet samenwoont met haar vriend – haar ex zet op de achtergrond zijn treiterwerk voort – vinden de instanties dat hij haar onderhoudt of zou kunnen onderhouden. Esmée heeft een heel vervelend verleden achter de rug, haar hier en nu is niet om over naar huis te schrijven en wat haar toekomst betreft, vreest ze het ergste. Ja, ze heeft het zwaar. Heel erg zwaar. Het ergste is, dat haar zoon zo nu en dan suïcidaal is en reeds een paar pogingen heeft ondernomen om zich uit zijn lijden te verlossen. De stress die de conflicten met de instanties hem en zijn moeder bezorgt en de uitzichtloosheid betreffende de rest van zijn leven drijven hem regelmatig tot wanhoop. En soms ontaardt die wanhoop in zeer zware zelfmoordneigingen. De vriend van Esmée is het type dat zijn liefde alleen toont door het geven van dure cadeaus. Hij steunt haar niet als ze weer een gesprek heeft met haar advocaat of met het UWV en zelfs als ze naar het ziekenhuis moet voor een operatie, biedt hij haar geen emotionele en mentale hulp, maar hij geeft haar wel een nieuwe iPod, zodat ze tijdens haar hersteltijd in het hospitaal lekker naar muziek kan luisteren. Lichamelijke steun geeft hij haar overigens ook al niet. Hij is niet zo van de knuffels. Esmée heeft evenwel niemand anders. Haar kruis is te zwaar en ze heeft net voldoende kracht om niet op te geven. Maar ach, dat zal ook jou een rotzorg zijn…