Weet je wat jíj moet doen?

‘Weet je wat jíj moet doen?’ Of, iets voorzichtiger: ‘Als ík jou was…’ Uit een probleem en het is alsof je een blik adviseurs opentrekt. Uit alle hoeken komt advies. Goed bedoeld. Ik hoor ze aan. Allemaal. Want niets is makkelijker dan een kant-en-klaar antwoord aangereikt te krijgen. Maar soms zijn de keuzes die ik moet maken zo groot. Dan is er één adviseur die altijd het enige juiste antwoord voor me heeft.

Zodra ik het duin oversteek, voel ik me thuis. Daar is ze. De zee. Ik loop er op af en steek meteen van wal. In mijn gedachten doe ik mijn verhaal. De zee luistert. Ik voel mijn tranen branden, daar aan de branding. Ze rollen over mijn wangen. In gedachten vervolg ik mijn verhaal. En opnieuw luistert ze. Ze oordeelt niet. Ze is er gewoon. Ik vraag haar om raad. Volg ik mijn verstand? Of toch beter mijn gevoel? Is er plaats voor een oplossing waar zowel verstand als gevoel vrede mee hebben? Ik vind het leven ingewikkeld. Ik ben ingewikkeld. ‘Help me, alsjeblieft!’ vraag ik haar radeloos. De zee zegt niets, maar tegelijkertijd alles.

De zee zegt me dat het loopt zoals het loopt. Dat het goed is zoals het is. Het leven is niet ingewikkeld. Het leven is. De mens valt in het niet bij de grootte van de kosmos. En ik weet, ze heeft gelijk. Altijd weer. De zee is wijs. Ze spuugt de golven uit op het strand, opnieuw en opnieuw. Ze neemt dan weer wat strand en geeft het later weer terug. Het strand langs de branding vormt zich steeds opnieuw, als een leeg tekenblad. Elke dag tekent zich een nieuw tafereel. Geen enkele keer hetzelfde. En daar krijg ik mijn antwoord! Elke dag is een dag waarop je opnieuw kunt beginnen. Keuzes zijn niet voor eeuwig. Je mag er op terugkomen. Of nieuwe maken, naar gelang. De tsunami in mijn ogen is gestopt. De wind troost me en doet mijn tranen drogen. De zon omhelst me met haar warmte. En mijn tranen maken plaats voor een glimlach.

Ik heb geen antwoord en toch ook weer wel. Mijn hoofd is leeg. Mijn rust is teruggekeerd. Het wordt tijd om mijn ingewikkelde ik te ontwikkelen. Ik maak een keuze. Ik weet nog niet of het de juiste is. De tijd zal het leren. Maar ik weet dat er altijd iemand is op wie ik kan vertrouwen. Mijn onderbewuste ik. En de zee.