Treinetiquette

Ze zijn jong, vlot gekleed en ongelooflijk verliefd. Van het soort prille verliefdheid wanneer de eerste grenzen al zijn gepasseerd en mensen niet meer van elkaar kunnen afblijven.

Hij is knap, op een stijlvolle nerdy manier. Zij is verbazingwekkend mooi, een klassieke schoonheid, een genot om naar te kijken.

Zij zelf beleven een ander soort genot. Op een vroege ochtend in een trein naar Amsterdam hangen ze naast mijn zitplaats in het gangpad. Ze houden elkaar vast.

En als het daar maar bij bleef. Ze strelen, zoenen en wrijven. Ze gaan compleet in elkaar op. Een ongevraagd showtje waar ik net niet op zit te wachten.

Gekreun boven mijn hoofd. Zijn hand op haar billen op mijn ooghoogte. En als ik mijn ogen niet dwangmatig op mijn telefoon had gericht, had ik probleemloos de grootte van zijn verlangen kunnen inschatten.

Ik buig mijn hoofd nog meer naar mijn telefoon toe en probeer me te concentreren op mijn werk. Wat door al dat gesmak van het stelletje niet wil lukken. Een beetje geïrriteerd werp ik ze een blik toe. Druk bezig als ze zijn, merken ze daar niets van.

Waarom erger ik me zo aan dat gevrij in de trein, vraag ik me af. Ik ben toch niet jaloers op dat verliefde stelletje? Welnee, gisteravond nog heb ik me uitgebreid liggen vermaken met mijn eigen man. Preuts ben ik ook niet. Tijdens een seksscène in een film wend ik mijn blik niet af. Af en toe trakteer ik mijn collega’s op een grapje waar men rode oortjes van krijgt (de mensen op mijn afdeling allang niet meer). En ja, op zijn tijd pak ik een Fifty Shades boek uit de kast of het nieuwste van Gustaaf Peek. Dat is het juist: op zijn tijd. Wanneer het mij uitkomt. Als ik er zin in heb.

Ongevraagd een stomende seksscène bewonderen in een trein om half negen in de ochtend? Nee, bedankt. Net als ik verwacht dat mijn medepassagier de inhoud van zijn neus met een zakdoek afveegt en niet over zijn broek. Of dat de dame met die grote tas het zonder te mopperen op de grond zet om een plekje te maken.

Het lijkt zo makkelijk, zo vanzelfsprekend, die ongeschreven treinetiquette. En toch blijft het voor velen gecompliceerd. Of ze zijn door de liefde verblind.