Opleidingen in de zorg

Eigenlijk is het te gek voor woorden. Je geeft je hart, je ziel, alle tijd en al je energie aan een opleiding en aan het einde van de rit sta je nog steeds met lege handen. Je staat met lege handen omdat je begeleiders je het niet gunnen. Je niet het beste vriendinnetje bent geworden van het “populaire clubje.” Nee, het wordt je kwalijk genomen dat je niet met iedereen mee praat en je daadwerkelijk komt om te werken. Want werken in je zorg daar ligt je hart, niet in de vriendjespolitiek. In elk bedrijf is het zo; je volgt een opleiding. De theorie verwerk je op school middels de hulp van gediplomeerde docenten en in de praktijk worden je praktijkstukken afgetoetst door een gediplomeerde opleidingsfunctionaris. En nu komt het gedeelte wat mij bevreemd. In de zorg is het namelijk zo dat je naaste collega wordt aangesteld om jouw begeleider te “spelen.” Deze collega hoeft geen speciale cursus of opleiding hiervoor te volgen. Dat betekent dat als je binnenkomt om een opleiding in de zorg te doen dat je moet worden gemogen door begeleider. Is dit niet zo dan heb je bij voorbaat je opleiding niet gehaald, ongeacht je kwaliteiten.
Ik heb mij beschamend, intens verdrietig, verwoest en gekleineerd gevoeld. Je komt thuis te zitten met een burn out. Na vele maanden zie je weer helder; het is hun tekortkoming dat zij mijn talenten niet zien. Want bevestiging dat ik het kan en mijn beroep goed uitoefen staat zwart op wit en kunnen al mijn collega’s beamen. Dat doet misschien nog wel het meest zeer. Als een andere collega mijn begeleider was geweest had ik wel mijn diploma gehaald. Want het is maar net of je begeleider jou als collega wil. En dat is een persoonlijke kwestie. Dit moet aan het licht gebracht worden. De kromheid van de opleidingen in de zorg. Afhankelijk van een ongekwalificeerde begeleider. De opleidingsfunctionaris die niet weet hoe je werkt, maar dezelfde mening deelt als je begeleider. Oftewel een mening gebaseerd op andermans ervaringen. Je kunt met iedereen een gesprek aan gaan, met de directeur van de directeur, maar uiteindelijk verlies je het altijd want jij bent maar een leerling en voor jou 10 anderen.

De reden dat ik dit wil delen is omdat ik dit in de zorg wil veranderen. Voor alle toekomstige zorgverleners. Want zeg nou zelf; kwalitatieve zorg verlenen moet afhankelijk zijn van je kunnen niet van je beste vriendinnetje.