Keuzes en schuld

Een aantal jaar geleden verhuisde ik van Amsterdam naar Haarlem, mede vanwege gezinsplannen. Mijn Amsterdamse vrienden waren verbijsterd. De metropool inruilen voor een ‘suburb’ 20 km verderop? Voor het ‘gezin’?

Vooral van degenen met kinderen vind ik die reactie verrassend. Hun kids hokken in kamers kleiner dan een bezemkast en alleen opvouwbare indeeloplossingen van de Ikea houden de zaak enigszins leefbaar. Tja, en buitenspelen, dat is toch zwaar overschat. En de opvang, dat is ook bikkelen. Maar, ze kunnen wel op Afrikaanse dans, en we kunnen blijven shoppen bij de Marqt: biologisch, lokaal of, nou ja, in elk geval rammend duur. En eens per jaar naar Valtifest, lekker gek verkleed een pilletje tikken. Je woont waar ‘het’ gebeurt.

De kids? Op vakantie rennen ze wel door een grasveld of bos. Keerzijde: Wolf en Sterre blinken uit in Streetstyle. Dat gedoe met de lagere school was ook even lastig, Zilver kwam op zijn nummer twee terecht, met toch net iets teveel donkere kinderen. Maar hij trof daar Djenessedy, die hij nog kende van Afrikaanse dans!

En mama en papa genieten volop van dat nieuwe tentje waar je twaalf minuten moet wachten op je ‘drip style’ Oegandese koffie. Mijn god, wat hebben we het goed voor elkaar. En de derde koter, die slaapt gewoon onder het stapelbed op een Ölof rolbed.

Maar dan: alarm! Sterre is niet op het Barleus terecht gekomen. En ook niet op het Vossius. Erger nog, ze is op de nummer vijf van haar keuzes beland.

Schande! Belachelijk! Zij heeft RECHT op vrije schoolkeuze. Dat dat niet mogelijk is, omdat er te weinig plekken beschikbaar zijn op ‘blanke’ scholen – dat maakt ons niet uit. We zijn Amsterdammers en dit pikken we niet. Want: stel dat Sterre ons vraagt waarom zij eigenlijk de dupe wordt van onze keuze om in Amsterdam te blijven wonen? Dan zouden we ons weleens heel erg schuldig kunnen voelen. Want we weten immers al jaren dat de schoolsituatie beroerder is dan vrijwel overal elders. Leg maar eens uit dat we voor hippe tentjes, dansfeesten waar we net te oud voor zijn en kekke brandstores hebben gekozen in plaats van voor vrije schoolkeuze. Dus gaan we volop in de aanval: het ligt aan de anderen, maakt niet uit wie dat zijn. Met Sterre op schoot trekken we ten st/rijde. Opdat zij ons maar niet die ene lastige vraag stelt.