Ik ben een chizofreen

Vorige maand was ik napoleon,
Vorige week was ik god,
gisteren was ik khadafi
en vandaag is ie opgerot

Ik ben een schizofreen in hart en nieren. Het horen van stemmen is voor mij dagelijkse kost en napoleon wil nog wel eens een slagveld aanrichten om aan de macht te komen. Het gekke is alleen dat niemand het door heeft.

Dat kan ook eigenlijk niet, want ik doe het niet herkenbaar. Ik loop regelmatig door het huis heen te stuiteren en denk dan dat ik Bradd Pitt ben, die een geheime missie heeft. Het enigste wat ik dan mis is Angelina Jolie, die me halfnaakt aan het beschieten is. Eigenlijk ben ik ook wel een goede schizofreen, want ik maak het niet kenbaar.

Ik loop regelmatig naakt door het huis met een kroon op mijn hoofd en een mantel aan te roepen dat ik de keizer van rome ben. Iedereen die dit nu leest, die lacht erom. Doe ik dit midden in de stad op een kruispunt, dan voeren ze me hoogstwaarschijnlijk af. Dan wordt ik meegenomen en in een veel te klein kamertje gezet. Ik mag dan tussen mensen rondlopen die allemaal denken dat ze napoleon zijn. En geloof mij, ik heb er 1 in mijn lijf die denkt dat ie napoleon is. Met meer dan 5 wordt een chaos. Ik zal elke dag in de rij staan om mijn pilletje bij de zuster te halen. En als ik weer een stuiter moment heb, dan wordt er een spuit in mijn kont geduwd.

Ik ben schizofreen en kan met deze wereld mee. Het mooiste vind ik hoe mensen mij serieus nemen zo nu en dan. Hoe ik met een glimlach en sprekende ogen je kan betoveren. Ik een wijsheid uit mijn mond gooi op het moment dat ik denk dat ik Archimedes ben. Eureka ik heb het 😉 .

Maar wat zou ik toch graag eens naakt op dat kruispunt gaan staan. Met een mantel en een steek en een kroon op. En dan roepen dat ik de keizer van Rome ben. Wat zou ik eens graag op een paard springen en naar huis ten Bosch rijden om te roepen ik kom jullie veroveren want ik ben Napoleon. Wat zou ik ook eens naakt de straat op willen rennen en in het wilde weg roepen: Eureka!!!!

Maar dat zijn dan weer de dromen die ik heb, die ik tegen de tijd dat ik dood ga nog wel wil verwezenlijken. Als ik oud en bejaard ben en mijn paard is vervangen door een rollator.

Als ik de kinderen ga vermaken met mijn verhalen van vroeger en hoe ik ben meegenomen door een wit busje, omdat ze dachten dat ik gek was.

Dan zou ik diezelfde kinderen vertellen dat niet ik degene ben die gek is, maar dat de wereld gek is waarin we leven.