Een psychisch probleem is niet het einde…

Crisis en depressie

Psychische problemen… Ons land zit er vol mee. Soms lijkt het wel of crisis en depressie niet alleen economisch zijn. Je zou het anno 2015 zomaar de Griekse ziekte kunnen noemen.
Maar genoeg gekscherend hierover geschreven nu. Het is een serieus probleem, waar onlangs ook de directeur van ProRail over struikelde. GGZ klinieken zitten vol en worden gesloten. Hulpverleners worden met de nek aangekeken. Politici en zorgverzekeraars doen een wedstrijdje ‘wie het beste voor struisvogel kan spelen’. En de medemens in nood mag zelf proberen uit de impasse te komen. Maar, beste hoogwaardigheidsbekleders, hoe denkt u dat deze mensen ooit zelfstandig uit het dal kunnen klimmen?

Echtscheiding en afwijzing

In de afgelopen decennia zijn veel kinderen geboren buiten het huwelijk. Veel kinderen groeiden op zonder vader of moeder. Veel kinderen werden het slachtoffer van de echtscheiding van hun ouders. Een echt thuis hadden ze niet. En nú leven mensen op straat, dakloos, omdat het geld op is. Ze voelen zich afgewezen en zien de weg naar boven afgesneden.
Het lijkt wel of de kaart met alle wegwerkzaamheden de kaart van hun leven is. Er is zoveel puin te ruimen, dat er geen hoop meer schijnt te zijn. De toekomst ziet er somber uit, de psychische nood schijnt onoplosbaar.
Velen overwegen hun leven in te korten. Het fenomeen zelfmoord ligt als een belager aan de deur. Maar wie zal het tij keren? Zal een antidepressiva pilletje de nood werkelijk lenigen? Zal er ooit nog licht in hun duisternis gaan schijnen? Heeft iemand het antwoord op hun vragen? Of zal er wéér een treinmachinist geconfronteerd worden met het traumatische gevolg van een zelfmoord?

Er is een uitweg

Problemen zijn er en versterken zichzelf. De mens is geneigd tot alle kwaad en ziet geen uitweg. En toch… er is een weg die omhoog leidt. Er is licht, als je jezelf dùrft te openen.
Ooit lukte het iemand om tijdens een proces van psychotherapie zijn problemen te relativeren. Het is een houding, die mogelijkheden biedt in de duistere diepten van het leven. Deze persoon zag op een gegeven moment de dalen als dalletjes. Hij wist de afdalingen te borgen. Het motto werd: ‘dieper dan dit ga ik niet meer dalen’. Op die manier werden de dalen steeds minder diep en kwamen er steeds meer positieve elementen in het leven bovendrijven.

Kun jij dat ook, als je in de depressie zit? Probeer het maar eens!