Echte bikkels

En jawel, daar was ie weer! Dat bezopen festival in het Spaanse Pamplona. Stieren die door straten rennen en semi-stoere kerels die ervoor, erachter of, en dat is natuurlijk nog spannender, tussen de beesten rennen. Drie mannen werden gespiest, maar (let op) de stoepstenen maakte de meeste slachtoffers.

Wat zielig hè. Struikelden over een stoepsteentje, terwijl er viervoeters van duizend kilo op je afrennen. Dertien mensen gewond op dag 1. Zijn we nog niet klaar? Nee, nog zeven dagen lang moeten arme mannetjeskoeien een kudde roodlappen opjagen en daarna mogen ze, als ze niks gebroken hebben, weer in de wei gaan staan. De stieren dus. De mannen? Die mogen onder het genot van een biertje het verhaal navertellen, hoe stoer dat wel niet was, om door tientallen wilde horens opgejaagd te worden.

Het San Fermin Festival heet het officieel. Honderdduizenden mensen trekken jaarlijks naar Noord-Spanje, naar Pamplona, om daar als gekkies met stieren te gaan knuffelen. Er zijn nog meer activiteiten tijdens het festival, die gelukkig geen stieren als hoofdact bevatten. Verkleedpartijen, waterballonnen en ook diverse traditionele sporten. Zoals een wedstrijdje houthakken. Daar zou ik met mijn vriendin heengaan: mannen met baarden die met een bijl in hun enorme mijnwerkershanden proberen een stuk hout in tweeën te splijten. Strijders die het hele jaar om zes uur opstaan, de sportkleding aantrekken en even een uurtje gaan houthakken. Gewoon, omdat het kan. Klinkt leuk toch? Waarom dan elk jaar weer die stieren?

Walgelijk. Dat mensen dit tof vinden. Überhaupt dat dit dier-onterende festival nog bestaat. Maar dat de Spaanse deelnemers er ook nog trots op zijn. Zouden ze er ook voor trainen? Een week van tevoren met een rood lapje naar een grote gespierde man toestappen en iets lelijks over zijn moeder roepen? Om vervolgens keihard weg te rennen? DAT zou ik graag zien.

Nee, dan de Tour de France. Dat zijn bikkels. Die vallen dagelijks op stoepstenen; dat schijnt zelfs de voorbereiding te zijn. Opstaan, ontbijten, even een Superman-duik in het gras en dan douchen. Nog even de stenen testen met de helm en dan kunnen we ertegenaan. Zoals oermens Ten Dam. Zoals Dumoulin, bij wie "het wel ging" toen de schouder weer in de kom was gezet. Die mensen weten hoe je een koe bij de horens vat. Die mannen mogen onder het genot van een biertje stoere verhalen vertellen. Niet die halve zolen in Pamplona; die moeten zich doodschamen.