Die bolle van de JUMBO

Antonie Niessen 20 jul 2015

Ik had mij voor het begin van de Tour de France voorgenomen om niet te kijken naar Tour du Jour en niet te kijken naar Studio Tour. Ik ben wielerliefhebber en ik volg de Tour op mijn manier. De etappes volg ik via de BRT of Radio Tour de France en als ik kundige analisten aan het werk wil zien kijk ik ’s avonds naar Vive le Vélo. Onze Zuiderburen hebben nu eenmaal meer verstand van wielrennen en behandelen die sport met het respect. België is een wielerland en in Nederland acteren we dat we een wielergek landje zijn.

Gisteren maakte ik een een foutje. Om de één of andere reden zette ik de tv op NPO1 en ik viel met mijn neus in de boter. Op de bank bij de NOS zat die bolle van de JUMBO. Nou staat de NOS bekend om het uitnodigen van gasten zonder enige kennis van zaken, maar meestal stralen die nog wel iets sportiefs uit. Die dikke van de JUMBO niet. De man straalt uit dat hij iedere dag zijn lijf vult met eten van het huismerk en dan vooral vreten dat bereid wordt in de frituur. Dat klomp vlees met ogen opende in de uitzending de aanval op Lance Armstrong. Even lekker de moraalridder uithangen, want dat bekt zo lekker. Een obesitasje light die uithaalt naar een Amerikaan die kanker overleefd heeft, die 7 maal de Tour de France heeft gewonnen en die zich iedere dag inzet tegen die verschrikkelijke ziekte. Een coureur die dat deed in een tijd dat iedere wielrenner van zijn tenen tot aan zijn kruin vol zat met verboden middelen. Lance Armstrong was één van de beste ronderenners ooit.

Mijn bek viel open en gelukkig werd die dikzak van de JUMBO op zijn nummer gezet door Johnny Hoogerland en Marijn de Vries. Mensen die zelf een aardig stukje kunnen fietsen en mensen die de taal van het peloton spreken. In een paar minuten werd bevestigd waarom mijn beslissing om niet naar Nederlandse praatprogramma’s rond de Tour te kijken de enige juiste beslissing was. Een veel te zware Brabo die nog nooit een voldoende heeft gehaald voor lichamelijke opvoeding mag aanschuiven, omdat zijn werkgever toevallig een wielerploeg sponsort. Een Dikkertje Dap die zelf thuis rondrijdt op een Spartamet kan bij de NPO schaamteloos kritiek leveren op een groot kampioen. Wat ben ik blij dat ik die ellende niet dagelijks hoef aan te zien. Bedankt, Frank Lammers.