De verkeerde kamer

Af en toe worden we opgeschrikt door de oerkreten die uit de kamers om ons heen komen. We kijken elkaar dan verschrikt aan en denken synchroon aan wat er komen gaat.

Het schiet nog niet erg op en de gynaecoloog komt een kijkje nemen. Ik mag wat pijnstilling via een infuus zegt hij. Is nieuw. Kan ik zelf regelen. Met een knopje in de hand. Triomfantelijk kijkt hij me aan. “Is dat niet fantastisch!”, jubelt hij. Hij kijkt me stralend aan en verwacht schijnbaar een antwoord. “Fantastisch” mompel ik, me afvragend of hij niet goed wijs is.

Ik krijg een infuus en een pompje in mijn hand. Ik begin gelijk te drukken. Het helpt alleen niet veel. Ik kan drukken tot ik een ons weeg, maar het doet helemaal niets. Na een kwartier bekijkt mijn man het infuus en het slangetje eens wat beter. Hij roept een zuster en vraagt, zich verontschuldigend voor zijn bemoeienis, of dat klepje op de slang niet opengedraaid moet worden. Dat klopt. Het klepje wordt opengedraaid en ik ben direct zo high als een kite.

Mijn man wordt naast mijn bed gepositioneerd en moet in de gaten houden of ik nog wel ademhaal. “Soms vergeten ze dat”, zegt ze geruststellend. Ontzet kijk ik haar aan. Ze glimlacht lief. Mijn man is gelijk helemaal bij de les en houdt me als een havik in de gaten. Om de drie seconden geeft hij mij een por. Wanneer ik hem na de zoveelste por compleet in elkaar kan timmeren, blaf ik hem toe dat hij maar een sigaretje moet roken. Opgesodemieterd!

Hij is de deur nog niet uit of ik wordt verplaatst naar een andere kamer. Vanwege de hartbewaking, zegt de verpleegster. Allemaal enorm interessant enzo, maar dat voegt nou niet echt toe aan mijn algehele gevoel van welbevinden.

Zo’n tien minuten later komt mijn man lijkbleek de kamer binnen struikelen. Het lijkt alsof hij terplekke aan een hartaanval gaat bezwijken. Hij zakt op een stoel en legt zijn hoofd in zijn trillende handen. Met piepende en schorre stem komt uiteindelijk het hoge woord eruit; de verkeerde kamer.

Hij was weer naar boven gekomen, wist niet dat ik verplaatst was en was dus mijn oude kamer binnen gekomen. Daar was inmiddels een andere bevalling in de laatste fase bezig. Hij had een perfect uitzicht op het hele gebeuren en had pas na een aantal seconden door dat die krijsende vrouw, zijn vrouw niet was…