De stiltecoupé

Vandaag ga ik gezellig naar een vriendin in Utrecht. Ik heb haar al een tijdje niet meer gezien en verheug me erop om gezellig bij te kletsen en vanavond samen lekker te gaan tafelen bij een restaurantje aan de Oude Gracht. We zijn zeker van plan om een paar wijntjes te drinken, dus het openbaar vervoer geniet daarom de voorkeur in plaats van de auto. Voorzien van een spannend boek besluit ik om plaats te nemen in de stiltecoupé, in de veronderstelling dat ik daar rustig en ongestoord van mijn reis –en boek- kan gaan genieten.

Bij binnenkomst valt het me gelijk al op. Twee dames op leeftijd die vrolijk kwekkend de aanwezige medereizigers op de hoogte willen houden van hun belevenissen van de afgelopen week en hun beschouwingen op het leven in het algemeen. Tot mijn verbazing hoor ik één van hen zelfs iets mompelen over ‘stiltecoupé, maar dat is ook slechts één van de vele onderwerpen die tijdens de reis ter sprake komen. Of de dames in kwestie zijn gewoon ontzettend dom, óf ze doen het erom in de hoop een mooie scheldpartij uit te kunnen lokken. Gezien de diverse filmpjes die op internet te vinden zijn van ruzies in een stiltecoupé vermoed ik het laatste.

Een dik uur en achtentachtig bladzijden van mijn boek verder, bereik ik eindelijk mijn bestemming en verlaat opgelucht de trein. Ik werp de dames nog een laatste vernietigende blik toe, die met een schampere blik wordt beantwoord door één van de mutsen.

Na een gezellige middag en avond met mijn vriendin ga ik weer richting station om de trein naar huis te nemen. Misschien tegen beter weten in stap ik weer in een stiltecoupé. Daar zit een moeder met een klein kind. Beiden zijn voorzien van smartphone en het kind is blijkbaar druk met een spelletje en moeders zit één of andere nieuwszender te beluisteren. Het kind kraait wat tegen zijn moeder, die hem vervolgens boos aankijkt en zegt dat hij stil moet zijn, want dit is een stiltecoupé. Vervolgens draait zij het volume van haar eigen telefoon nog wat harder, zodat ze het beter kan horen. Ik begrijp het al… van rustig lezen komt ook hier niks terecht. Ik sta op en pak mijn spullen en ga in een gewone coupé zitten. Het is niet druk; er zitten slechts vijf mensen. Mensen, die in alle rust met de trein willen reizen. Ze zijn allemaal bezig met hun eigen dingen. De één leest een boek, de ander luistert naar muziek met koptelefoon, en iemand anders staart naar buiten, verdiept in gedachten. Er wordt niet gepraat. Stilte.