Dad’s army

”Het kabinet heeft vorig jaar kort na het neerhalen van vlucht MH17 overwogen om samen met Australië een zwaarbewapende troepenmacht naar Oekraïne te sturen.”

Zomaar een bericht uit de Telegraaf van afgelopen vrijdag. Toen ik dit las bedacht ik me dat we God op onze blote knieën moeten danken dat dit niet is gebeurd. Het Nederlandse leger is niet eens in staat om Madurodam te verdedigen, dus ten strijde trekken tegen een militaire grootmacht als Rusland staat gelijk aan zelfmoord. Laten we nou blij zijn dat Mark Rutte met toestemming van Vladimir Poetin naar buiten mocht brengen dat hij een ”intens gesprek” met de Russische president had gevoerd. Beetje stoere taal en een serieus gezicht doen het altijd goed in dit land. Zetelwinst verzekerd. Mark leed geen gezichtsverlies en Vlad kon gewoon verder gaan met waarmee hij bezig was. Dat onderste steen verhaal schijnt zelfs een tip van de Russische president geweest te zijn, maar dat moeten jullie niet verder vertellen. Het moge duidelijk zijn dat ik geen hoge dunk heb van onze premier.

Nederland heeft een slecht ”track record” op het gebied van oorlogsvoering. In 1940 gaf ons land zich na exact 2.16 minuten over aan ”Adolf und seine Freunde” en tegenwoordig zijn er nog geen 100 Duitsers voor nodig om ons te laten capituleren. In de zomermaanden heet een ontbijt langs de kust ”Frühstück” en achter elk raam hangt en bordje met ”Zimmer Frei”. Tel daar ons succes in Srebrenica bij op en iedereen met meer dan twee werkende hersencellen weet dat Rusland in een poep en een scheet over Nederland heen walst. Als Vladimir één keer hard ”boe” roept zit onze koninklijke familie op de haciënda van de Zorreguieta’s in Argentinië en spreekt Mark het volk toe vanuit Londen. Radio Oranje, mat Mark als "De stem van strijdend Nederland". Mark Rutte moet begrijpen dat we met ‘Dad’s army” geen oorlog moeten voeren. Waterputten graven in Mali is meer ons ding. Misschien kunnen we nog een paar extra scheppen lenen van die Duitsers uit Zandvoort, Noordwijk en Scheveningen.