Wat te doen met hondenpoep.

Ik haatte het. Het idee alleen al dat je met een gloedjenieuwe Allstar met glimmend witte zool ineens in een bruin hoopje stapt, maakte mij al misselijk. Want waarom!!! zou je als hondenbezitter niet gewoon de poep van je harige vriend opruimen?! Of leer het hem gewoon af! Een hond die nooit poept, wat een verrijking van de samenleving zou dat zijn.

Echt waar, ik haatte hondenpoep op straat. Tot dat mijn schoonfamilie een aandoenlijk, klein monstertje aanschafte. En ik hem mocht uitlaten. Gewoon lekker even wandelen, in het fel gele zonnetje begin juni.

Al genietend van de blonde rakker, die nog best goed luisterde voor een Shiba Inu (betekent gewoon hond in het Japans hoor, niks bijzonders an), struinend langs een klein zanderig en verlaten speeltuintje gebeurde het toen.. ‘NEE SIMBA NEE!’ schreeuwde mijn lijf met alle kracht die ik op zondagmiddag 16.00 uur nog in me had. Maar het kwaad was al geschied. Angst rillingen en een zwetend voorhoofd was het gevolg. Moest ik DIT?! gaan opruimen?!?!

Sinds die mooie zonnige dag in juni, heb ik respect gekregen voor alle hondenbezitters op deze aardkloot, die met zakjes de poep van hun doggie, netjes deponeren in de prullenbak. Ik voel me verslagen, een watje, en zal nooit meer klagen over hondenpoep langs de weg.

Oh, en mocht je ooit in de buurt van Hoofdstraat 35 te Voorthuizen lopen, let op het bruine hoopje vlakbij de speeltuin… Sorry.