Waarom vergeten we zoveel kinderen?

Vorig jaar zomer werd mij duidelijk hoe erg de catastrofe was die plaats vond in Guinea, Libera en Sierra Leone. Een ziekte die nog besmettelijker was dan aids vermoordde duizenden mensen. In Sierra Leone bleven meer dan 8000 wezen achter. De weeshuizen kunnen de grote toestroom aan wezen niet aan. Veel weeskinderen zijn zwerfkinderen geworden. Eten is het belangrijkste geworden.School is niet te betalen.
Er gebeurde nog veel meer. Meisjes van 14 en 15 werden verkracht door de soldaten die de quarantaine gebieden moesten bewaken. Sommige van die meisjes raakten daardoor besmet met ebola en overleden. Andere meisjes raakten zwanger. Zo ook een hoop meisjes die seks verkochten. Niet omdat het leuk was maar om hun familie te onderhouden en eten te kunnen geven nadat de economie in Sierra Leone compleet in gestort was. Weer andere meisjes zochten hun toevlucht bij vrienden van soms wel 20 jaar ouder, nadat hun eigen ouders zijn overleden. Als zo’n “vriend” voor je zorgt, je onderdak en eten geeft durf je geen seks meer te weigeren, uit angst weer op straat te komen staan. En voor je het weet ben je 15 en zwanger.
Na 8 maanden geen onderwijs gehad te hebben kunnen de kinderen van Sierra Leone weer naar school.
Als klap op de vuurpijl besluit de overheid van Sierra Leone echter dat zwangere schoolmeisjes niet welkom zijn op school. Hoe hard moet dat zijn. Onderwijs is voor elk kind zo belangrijk. Mijn hart huilt als ik deze verhalen dagelijks hoor van “mijn” vrijwilligers in Sierra Leone, die dagelijks de straat op gaan om met al deze zwangeren meisjes te praten.

Regelmatig kijk ik naar mijn eigen meiden, 17 en 19 zijn ze. Ze zitten respectievelijk op de HAVO en op de Hoge School Leiden.Elke dag ben ik weer gelukkig als ze naar school gaan, ze thuiskomen en heerlijk mopperen op die leraren die natuurlijk geen les kunnen geven, geen orde kunnen houden of ander geklaag wat gewoon bij pubers hoort. Dit klagen hoort er in ons land gewoon bij, we zijn ons niet bewust hoe luxe het eigenlijk is dat we onze droom kunnen volgen. Een opleiding kunnen volgen die bij ons past zodat we de baan kunnen zoeken die bij ons past.
Wat een luxe is onderwijs toch.

Ebola vermoordde de droom van duizenden kinderen.
Wie helpt mee die droom weer leven in te blazen?