Tweelingzusters
“…en dan ga je samenwerken met je tweelingzuster” hoor ik de klant die tegenover me zit tegen me zeggen. Ik heb net mijn verhaal afgerond over een product dat ik wil verkopen. Ik heb een goed gevoel over het gesprek en de klanten reageren enthousiast. En opeens is die zin daar weer: “Goh, jij lijkt op onze collega Denise”. Ik denk: ‘Wie is Denise’? De klant gaat verder: “Net als jij heeft zij lang blond stijl haar en een bril. Jullie uitstraling is ook hetzelfde”.
Het is de tweede keer in twee weken dat ik word vergeleken met vrouwen die ik niet ken en waarin mijn gesprekspartners duidelijk een vergelijking zien. De eerste keer was op vakantie in Spanje. Onze Nederlandse gastvrouw van de Bed & Breakfast herkende in mij hun oudste dochter. Trots zei ze: “Jullie zouden zusjes kunnen zijn:”. Als ze een foto van haar dochter laat zien, kan ik alleen maar concluderen dat wij toch verschillend zijn. Maar toch, blijkbaar is er iets wat ons bindt.
Nu het me twee weken later nog een keer overkomt, vraag ik me af wat ik hiervan vind. Lijk ik nou echt zó op andere Nederlandse vrouwen? Ja, is het antwoord. Mijn uiterlijk is te vergelijken met dat van meisjes van mijn leeftijd: maatje 36, rank gebouwd, een mooie cupmaat, schoenmaat 40, en natuurlijk: dat lange blonde haar en mijn bril. Als je het zo opsomt, ben ik inderdaad niet one of a kind.
Van de andere kant… ik ben ik. Met mijn moedervlek op mijn voorhoofd, het spleetje tussen mijn voortanden, mijn volle lippen, mijn ongelijke schouders en mijn iets voorovergebogen houding. Ook het litteken op mijn been is echt van mij. En die vergelijking op die foto zag ik toch echt niet. Waarom vinden zij dan dat ik zo op hun dochter, collega of vriendin lijk? Er moet toch iets zijn? Zijn het karaktertrekken? Gezichtsuitdrukkingen? Onze houding? Ik kan maar tot één conclusie komen: ze projecteren hun positieve relatie met de dame in kwestie op mij. Waarom? Daar kan ik geen antwoord op geven.
Ik weet wel dat ik blij ben met deze tweelingzusters. Het mooie van een zusterband is dat je onvoorwaardelijk voor elkaar gaat. Mijn ‘zusters’ zorgen ervoor dat ik in een goed daglicht kom te staan. Ze geven mij een voorsprong. En wat geef ik terug? Ik schenk mijn gesprekspartners een mooi moment door ze een glimp van hun geliefde dochter, beste vriendin of gewaardeerde collega te laten ervaren. Zo helpen we elkaar. Zusterliefde gaat toch boven alles?