Obesitas vs. Bodybuilding

Een van mijn vrienden is nogal verzot op plaatjes van overdreven gespierde mannen en ik wilde nu eens een stuk schrijven omdat ik bodybuilding namelijk altijd al in verband heb gezien met obesitas.

Als je mij zou vragen welk van de twee beelden ik het liefst bekijk, dus iemand met extreem overgewicht óf iemand met een extreem afgetraind lijf, dan zal ik antwoorden dat ik ze beide eigenlijk niet heel graag zie.

Het ene beeld wijst voor veel mensen in de richting van het ideale lichaam, toch zie ik ze beide als onnatuurlijk en dat zijn ze natuurlijk ook. Vroeger was mollig juist een van de schoonheden, maar tegenwoordig moet het niet alleen slank, maar vooral afgetraind zijn.

Maar waarom moeten mannen er eigenlijk zo uitzien? Dat veel vrouwen het helemaal niet belangrijk vinden dat hun man een afgetraind lijf heeft is al lang bekend, maar toch denken veel mannen nog steeds dat ze daarmee makkelijker kunnen scoren, ook bij andere mannen trouwens.

Voor de seksuele prestaties hoeven ze het in elk geval zeker niet te doen, want kortere spieren brengen minder lenigheid met zich mee en daar hebben de vrouwen in bed maar weinig aan. En denk ook even aan het hebben van jeuk op de rug; lekker handig als je schouders en armen zo mooi afgetraind zijn, maar je nergens meer bij kunt. Dan ben ik blij dat ik zelfs nog een been in mijn nek kan leggen…

Daarbij kunnen zowel obesitas en bodybuilding ernstige nadelen hebben voor de gezondheid. In beide gevallen neemt de kans op hartinfarcten toe. Een bodybuilder kan zelfs zijn eigen botten breken, gewoonweg omdat de spieren sterker zijn geworden dan de botten. En zo zullen mensen met obesitas vaak last hebben van de gewrichten.

Aan obesitas en bodybuilding ligt vaak iets veel diepers ten grondslag. Het zelfbeeld. Van te voren zullen geen van de twee gedacht hebben: "wat lijkt het mij toch handig als ik 300 kilo kan liften", of "wat lijkt het mij nu toch handig om 300 kilo zwaar te worden". En bij de een zal het zelfbeeld nadien dan misschien iets beter zijn dan bij die ander, maar dat het zelfbeeld niet helemaal klopte staat voor mij buiten kijf.

In die grondslag zie ik ook overeenkomsten. Ze zijn beide vaak onzeker. De persoon met overgewicht zoekt troost in het nuttigen van voedsel en de ander zoekt ook naar middelen om zich beter te voelen.

Maar wat winnen we nu eigenlijk met dit gedrag? Overgewicht en spieren…