Niet à la Facebook

In deze wereld van perfectie, schrijf ik juist over imperfectie.

Ik wil laten zien dat het leven niet altijd à la Facebook is.
Ik ben zo’n geval dat in het verdomhoekje wordt geplaatst als ik vertel dat ik de ‘stempel’ bipolair heb gekregen en ook nog trots op ben.

Velen in mijn omgeving gaan er gelukkig goed mee om, maar ze verwachtten wel dat je er ‘normaal’ lees maatschappelijk verantwoordt mee omgaat. Kennissen, collega’s van mij of onbekenden vragen me het hemd van het lijf als ik vertel dat ik bipolair ben en ook nog 2 psychoses heb gehad. ‘Wat is het precies , wat doe je dan en hoe ziet het eruit in een psychose?’ zijn enkele vragen. Ik antwoord dan: ‘je tript zonder dat je drugs op hebt.’Ik vraag me altijd af of het nieuwsgierigheid is of echte interesse…

Maar ik ben trots dat ik bipolair ben; het geeft me inspiratie om gedichten te schrijven of brengt me op ‘prachtige’ hersenspinsels. Zo dacht ik in me psychose dat ik Jezus was en ik bomen genas. Elke boom op mijn pad omhelsde ik en sprak ik toe met de woorden: ‘ groei maar. Je leeft, je leeft!
Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen, maar die bewaar ik tot een andere keer.
Ik hoop in ieder geval dat er meer begrip komt voor mensen die niet aan de standaard voldoen.
Ieder mens is individu en niet alleen patiënt.

Soms snap ik de kortzichtige mensen wel. Zij denken aan de lokale dorpsgek of aan een zwerver als ze het woord psychotisch of schizofreen horen. Zij denken dat je anderen kwaad doet of in jezelf praat en als een gek bijloopt. Ik dacht precies hetzelfde, sterker nog ik had nooit van bipolair of psychotisch gehoord totdat ik ziek werd.

Ik wist niet wat me overkwam toen ik in hetzelfde schuitje als de dorpsgek belandde. Ik dacht dat anderen ziek waren, niet ik! Ik was degene die HBO zou halen en niet op een psychiatrische afdeling terechtkomen…
Maar toch was het de realiteit. Ik was een typisch geval van het zwarte schaap… Zo voelde dat toen in ieder geval. Nu na twee psychoses ben ik verder en kan ik ook verder. Ik accepteer mijn ziekte en ben er zelfs trots op. De grote denkers en artiesten zoals Vincent van Gogh, Michaelangelo en vele anderen waren immers net zoals mij Bipolair.