Naar binnen?

Ik ben een kroegveteraan, heb er heel wat uren van mijn jeugd versleten. Heerlijk aan de bar zitten met een pilsje of Jägermeister-cola in de ene hand en een sigaretje in de andere. Urenlang oeverloos ouwehoeren met vrienden, kennissen en zelfs volslagen vreemden.

Maar het genot werd in de loop van de jaren aardig minder doordat mensen om mij heen steeds meer begonnen te eten. Eten, terwijl ik rustig zat te paffen. Hoe bedenk je het? Of mensen die naast je aan de bar kwamen staan en nog gewoon fris gewassen roken, naar wasverzachter en zo. Bah…

Het werd uiteindelijk zo erg dat, samen met de andere rokers, we ons in 2008 maar terugtrokken naar hokjes achteraf.
Laat de eters maar heerlijk zitten in de 5 dagen oude zweetlucht van bouwvakkers en in de lucht van die stille scheten die oude mannetjes af en toe laten glippen. Van die kleine ruimtes met belabberde afzuiging waar je al 5 sigaretten op hebt als je 2 stappen naar binnen hebt gezet en je contactlenzen binnen een halve minuut groen uitslaan. Je moet wat over hebben om rustig te kunnen roken.

Of we gingen massaal naar buiten. In wind, regen, hagelslag en sneeuw stonden we te roken rond de peukenbak alsof het een heerlijk kampvuur was op een Caraïbisch strand.

Nu blijkt deze week in het nieuws dat deze frisruikende, etende mensen nu ook buiten willen eten en lekker willen gaan zitten ruiken. Moeten wij zeker weer naar binnen?

Ja ja, weet dat roken slecht voor je gezondheid is, maar ja dat is overmatig alcoholgebruik, te vet eten, teveel vlees eten en op de snelweg picknicken ook. Als alle horeca zich daaraan gaat houden zitten we straks allemaal op het terras met een glaasje pruimensap te knabbelen op een prei.

Verjaagd en verstoten moesten we als paria’s naar buiten roken, blauwbekkend van de kou… Maar nu het weer een beetje in ons voordeel is, mogen we zeker weer het veld ruimen. U wou ons naar buiten hebben vanwege de overlast die we veroorzaken, blijf dan nu ook maar lekker binnen zitten. Of kom gezellig bij ons zitten, we zijn best aardig als je ons leert kennen…