Mijn leven in puin

Samen met mijn vriend sta ik op het punt een zelfstandig leven te bouwen. In de overgang van het vmbo naar het mbo liep ik vast, waarna de diagnose autisme en een stemmingsstoornis bij is vastgesteld. Om er mee te leren om gaan heb ik 9 maanden bij GGZ een dagbehandeling ondergaan, om daarna de stap naar begeleid werk te maken. Alleen UWV denkt nu dat ik zelfstandig het minimumloon kan verdienen, terwijl ik nooit heb gewerkt. Mijn Wajong uitkering is per 27 april stopgezet en moet ik maar bij de gemeente aankloppen. Aangezien ik nog inwonend ben heb ik door de kostendelersnorm geen recht op een bijstand en heeft de gemeente ook geen geld meer voor jobcoaching waar ik wel recht op hoor te krijgen.

Ik wil dat alles wordt teruggedraaid. De gemeenten kunnen het niet aan en de bijstand is niet gebouwd op wajongers. Een beperking is geen luxe, maar een feit dat je niet alles kan. Dat geldt ook voor mij, onlangs je het van de buitenkant niet kan zien. Ik zal mijn leven lang van de overheid afhankelijk zijn, maar er kan niet van mij verwacht worden dat ik van de een op de andere dag kan werken. Door de Participatiewet komen duizenden Wajongers in de problemen.

De gemeenten weten te weinig over Wajongers en kunnen ze niet altijd voldoen aan de verplichtingen als vrijwilligerswerk of sollicitatieplicht. Maar ook door de kostendelersnorm wordt ook de zelfstandigheid van Wajongers ontmoeten en de ouders fiancieel belast. Waarom moeten Wajongers in 2018 5% van hun Wajong afstaan of de bijstand in voor iets waar ze niets aan kunnen doen?