Lijn 18

Lijn 18 is minder saai dan men denkt. Het ritje naar mijn werk wordt namelijk opgeleukt door een komisch moment halverwege. Ik krijg er geen genoeg van en de persoon in kwestie eigenlijk ook niet. Het kost me inmiddels moeite om niet ten overstaan van een volle bus, hard in lachen uit te barsten.

Mijn bijna privé plekje bevindt zich aan de instap zijde van het voertuig waardoor het mij een fantastisch uitzicht geeft op alles wat zich naast de bus afspeelt. Na elf haltes arriveren we op de plek des onheils: het busstation.
Het plein is geplaveid met ongelijke kleine steentjes liggend in een bed van cement. Het oogt als een prachtig mozaïek maar heeft het karakter van een verraderlijke ondergrond.

Zij valt op. Haar lange diepbruine haar golft op de passen die ze maakt. Haar modieuze zonnebril bedekt half haar gaaf gevormde gezicht. Achter die glazen schuilen een paar zwoel zuigende ogen. Ik weet dat. In een onbewaakt moment ben ik namelijk bijna een keer naar binnen getrokken. Het struikelen over mijn eigen voeten voorkwam een gênant uitziend tafereel waarin ik volkomen als idioot zou komen te staan, gelijk een kwijlende puppy met zijn tong uit zijn bek.

Ze valt op. Met haar lengte steekt ze ver boven iedereen uit. Haar perfect passende jurkje laat niet veel ruimte over voor de verbeelding. Het toont haar perfecte rondingen. Ze ontneemt de ademt van iedere reiziger maar toont geen enkel compassie. Zij eist de aandacht op. Zij en niemand anders.

Ze valt op. Haar benen lijken tot in de hemel te rijken. Likkebaardende overstappers volgen haar intens en het zal niet de eerste keer zijn dat iemand half omkijkend geconfronteerd wordt met een niet wijkende paal. Even trekt ze aan haar jurkje. Ze wekt de indruk dat ze nog iets te verbergen heeft. Oplettende ogen weten allang dat een slip haar vormen alleen maar zouden ontsieren. Haar lengte wordt geaccentueerd door een paar hakken die haar hielen minstens twaalf centimeter boven het pleintje laten zweven.

Haar pas landt half op de rand van het steentje. In een split second kantelt de hak in een hoek van 90 graden het lichaam meeslepend in een onhandige positie. Ze voorkomt te vallen maar haar kleding stroopt enigszins op. Omstanders krijgen de bevestiging van wat ze al dachten. Onder het kledingstuk bevindt zich niets.

Opnieuw lach ik en merk dat er inmiddels een aantal mede genieters zijn op lijn 18. De ochtend kan niet meer stuk.