Lex
Je moet voetballers helemaal niet in levenden lijve tegen willen komen. Zij staan op het veld, wij op de tribune. Een gracht of een wand van plexiglas maakt de afstand niet groter, het is juist goed zo.
Meestal zijn voetballers nietszeggende figuren of zelfs ronduit eikels. Ik zat ooit eens in een supportersoverleg met Ruud Gullit en dat bleek gewoon een onuitstaanbare Amsterdammer te zijn. Die iets te vaak wilde benadrukken dat ook hij een ‘Faijenoorder’ was. In Berkel kom ik Ed de Goeij nog wel eens tegen, badslippers en witte sokken. Zeer zeker.
In het seizoen onder leiding van Ruudje Gullit bleken we in Noorwegen in hetzelfde hotel als de spelers te zitten. Pascal Bosschaart vroeg in de lift of we de avond voor de wedstrijd overleefd hadden, we stonken nogal naar bier en knoflook. Romeo Castelen was oprecht geïnteresseerd in onze verhalen. De rest van de selectie vond het volstrekt normaal dat wij een halve week vrij hadden genomen, en honderden Euro’s hadden uitgegeven om hen te zien ploeteren. Ploeteren in een onooglijk stadionnetje in een even onooglijk stadje waar het naar linoleum rook.
Toen spelers nog ouder waren dan jezelf waren het vaak helden met wie je op de foto wilde. Nu ik zelf ouder ben dan de spelers moeten ze gewoon hun bek dicht houden en werken voor hun geld. Zo simpel is het.
Gisteren was ik op weg naar huis en ik zag Lex Immers op het fietspad in Zoetermeer met zijn gezin fietsen. Lex droeg een kekke groene jas en een afgeknipte spijkerbroek. Niet afgeknipt zoals je moeder vroeger deed als je weer eens een gat in je knie was gevallen. Nee, afgeknipt door de medewerkers van Dolce en Gabbana. Zijn lange witte benen staken uit de te dure spijkerbroek. Een vogelverschrikker op twee wielen.
Voor hem reden zijn vrouw en kinderen ook op de fiets. Lex stuurde onhandig tussen zijn kinderen door. Net zo onhandig als hij tussen de vijandelijke verdedigers door probeert te komen. Er zat een paaltje halverwege het fietspad en even was ik bang dat hij daar recht op af zou gaan fietsen. Met een crash tot gevolg. Gelukkig voor hem deed hij wat hij het hele seizoen al doet.
Hij miste.