Lef: ochtendblues of hufterigheid.

De trein dendert gestaag over het spoor, voor mij een geruststellend geluid. Ik hoef niet veel moeite te doen om nog even weg te dommelen. Toch vang ik iets op, waardoor mijn nieuwsgierige aard geprikkeld wordt. Schuin tegenover mij wordt een jongen wakker gemaakt door de conducteur, ‘uw vervoersbewijs graag?’ Opnieuw dezelfde vraag, nu minder vrijblijvend. De jongen bromt iets binnensmonds, als hij begint te praten hoor ik een dubbele tong.

‘Waar gaat de reis naartoe meneer?’ vraagt de conducteur.
De jongen heeft zich in zijn jas genesteld, die hij gebruikt als deken. Hij kijkt de man aan alsof hij van een andere planeet komt.
De conducteur zucht, ‘dit is niet de eerste keer.’
‘Ik ben mijn portemonnee verloren,’ mompelt de jongen en kijkt afwezig uit het raam.
De conducteur pakt zijn elektronische kastje tevoorschijn, ‘geen ID kaart of een ander pasje bij je?’
Ik zie dat de jongen zijn schouders ophaalt en zijn hoofd schudt, een starende lege blik in zijn ogen.
‘Geef me maar een boete,’ reageert hij nonchalant.
De conducteur zoekt steun bij een hoofdleuning van een zitting, als de trein over een wissel rijdt. ‘Geen legitimatie? Ook geen treinkaartje? Dan zit er niets anders op dan een boete uitschrijven, plus de ritprijs.’
‘Doe maar, ik betaal toch niet,’ reageert de jongen kortaf. ‘Ik heb geen geld.’ Een grimas trekt over zijn gezicht, ‘ik heb nog wel een zakje met een paar gram coke, dat mag je wel hebben… Meer waard dan de ritprijs, kijk maar wat je er mee doet.’
Even is het stil, alsof de conducteur zorgvuldig zijn woorden afweegt. ‘Wat denk jezelf?’ reageert hij uiteindelijk.
De jongen grijnst en knipoogt. ‘Jammer, soms is het pakken wat je pakken kan.’
De conducteur lijkt even van zijn stuk gebracht, dan ontbloot de jongen zijn gele tanden.

Ik hoor ingehouden gegiebel van anderen in de coupe, slechts een handjevol mensen, die op dit vroege tijdstip en op een zondag van deze trein gebruik maken. Ik ben op weg naar mijn werk, anderen misschien naar huis of een andere bestemming, sommigen verkeren nog in een roes van geestverruimende middelen, gebruikt na een avondje stappen. Een enkeling, zoals deze jongen, hij is volledig het spoor bijster.