LEF?

LEF. Wat was dat?
Het woord vertelt het zelf al.
L; Liefde. Liefde voor jezelf, voor een ander, om net dat stapje verder te gaan om enig doel te bereiken. Net dat extra risico te nemen, net dat extra stukje je net uit te steken om door die muur die onwetendheid heet heen te breken, waar velen tegenaan lopen en blijven liggen toch te beuken.
E; Even. De korstondigheid maakt het verschil. De wakkere seconde die beslist, die de slapende uren laat liggen, die hebben toch hun kans gemist. Even die korte impuls, die jou tot iets aanzet, dat je niet had gedaan als het een slepende gedachte was geweest die tot een weloverwogen besluit had geleid. Even dat beschermt je. Het gunt je de goedheid van je intuitie.
F; Film. LEF schakelt je even uit, het zet je allesbepalende en stronteigenwijze brein even op zijn plek, en neemt het in de situatie waarbij het uiterst nodig is dat het om de hoek komt kijken, even over. Net een film. Je stapt in, je laat je leiden door de acteurs die hun leven aan de rest van de wereld tonen, en jij, jij kijkt ernaar en zit. Alsof je leven even op stop staat, het je even ontnomen is door de daarvoor opgeleide, en ervaren wezens op het witte doek. Het loopt af, en je stapt uit. Je bent er weer. Wat heb jij nu zelf gedaan in die tijd? Zo is het ook met LEF. Het ontneemt jou het ademen, het ademt zelf. Je ademt het in en uit wanneer het nodig is. En dan, dan leg je het naast je neer en ga je weer verder.
LEF, dat is naar het zwembad gaan als je door welke oorzaak dan ook bezaaid bent met littekens. LEF, dat is beslissen je kinderen toch zelf van school te halen, als je net te horen hebt gekregen dat je kanker hebt. LEF, dat is opbiechten wat jij gedaan hebt bij een persoon die daar schade van heeft ondervonden. LEF; op je tanden bijten, met je billen bloot. Dat korte gevecht met jezelf, voor jezelf en een ander. In een cruciaal moment als een paard met oogkleppen op je in het diepe van het bad vol mogelijkheden werpen. LEF; een aandrijvingskracht die je aanzet tot daden die goed doen. LEF; ridderlijkheid.
Het jammere is alleen, dat LEF tegenwoordig staat voor nog een shotje meer van het een of het ander, om zo je grenzen op te rekken. Dat het staat voor een NS-medewerker slaan. Dat het staat voor bewuste destructiviteit, jegens anderen en jezelf.
Het had zo mooi kunnen zijn.
Zullen we weer terug naar toen? Kom, dan springen we samen in dat bad vol, met wat had kunnen zijn en nog kan wezen.