Koos uitzichtloos.

Weer een grauwe grijze dag. Koos staat tot zijn enkels in de modder. Hij kijkt omhoog en voelt de eerste regendruppels als speldenprikken in zijn oog. Het is begin mei en Paula vertelde hem gister nog dat het vandaag toch echt voor het eerst dit jaar lekker weer zou worden. Ach, het gaat al jaren zo. Al heel zijn leven zit Koos vast op dezelfde plek. Hij is zelfs nog nooit zijn dorp uit geweest. Iedere dag dezelfde plek, dezelfde treinen, dezelfde mensen. Hij stoort zich nog het meest aan het uitzicht: de bomen, de weilanden, hij kan ze wel dromen. Dat doet hij niet. Koos dagdroomt vaak, dan is hij een vogel en vliegt hij naar onbekende plekken. Zijn bucketlist is oneindig lang. Koos is nog nooit op het strand geweest, daar wil hij zo graag naartoe. Koos wil de piramides beklimmen, hij wil zwemmen met walvishaaien en aanspoelen op een onbewoond eiland. Hij wil prachtige wilde dieren zien in de jungle. Koos wil zijn motorrijbewijs halen en met zijn motor door de woestijn racen. Vaak heeft hij de anderen verteld over zijn dromen. Gevraagd of ze met hem mee willen. Die luisterden maar half en keken wat schaapachtig voor zich uit. De anderen willen misschien wel, ze durven gewoon niet.

Maar vandaag is geen dag als alle andere. Weer een grauwe grijze dag. Maar anders. Gisteravond heeft hij al zijn moed bij elkaar verzameld en zijn besluit genomen. Koos heeft een kleine rugzak ingepakt, hij heeft niet zoveel nodig. Een extra accu voor zijn smartphone, een ov-chipkaart en wat eten voor de eerste dagen. Hij heeft geen afscheid genomen van de anderen, dat is zo definitief, daar houdt hij niet van. Ze zien het wel op Facebook waar hij uithangt. Misschien volgen er wel meer als ze zijn voorbeeld zien, bedenkt Koos zich. Hij update nog even zijn status: "Ben op wereldreis, op zoek naar een beter uitzicht!" #bucketlistdingetje #eersteschaap #dam

Hij neemt een aanloop en springt de sloot over, dat ging makkelijker dan hij dacht- Koos voelt de spanning in heel zijn lijf, hij heeft het gedaan! Hij gaat er vandoor!

“Dames en heren we staan even stil omdat er wat avontuurlijke schapen op het spoor lopen, zodra deze door het personeel van de dierenambulance van het spoor zijn gehaald gaan wij weer verder”. Ik kijk dromerig naar buiten.
Weer een grauwe grijze dag..