Ijskoude uitspraak van Pro Rail Topman

Ik heb met gemengde gevoelens de uitspraak van meneer Eringa de topman van ProRail gelezen.

Volgens de meneer, moeten mensen, die zich zelf van het leven willen beroven, maar wachten, totdat de spits voorbij is. Die uitspraak is niet alleen koud en gewoon niet kunnen, maar hoe moeten zich de nabestaanden van de mensen voelen, die een geliefde door juist deze manier hebben verloren? Vertraging of een trein die niet rijdt is altijd vervelend, maar denk toch ook een keer aan de nabestaanden, de machinist en de conducteurs, die een mens zien sterven.

Deze mensen lopen een trauma op en ook vindt ik het persoonlijk zeker ook niet leuk, als ik langer moet rijzen als geplant. Maar ik denk ook aan de vrienden, ouders, zussen en broers, die een persoon achter laat. Is het niet erg dat iemand besluit zich van het leven beroven? Stel je maar zelf voor, jouw beste vriend/in besluit zich van het leven te beroven, je merkt niks aan hem/haar. Dan krijg je te horen, dat hij/zij is overleden, dat hij/zij voor de trein is gesprongen?

De meneer Eringa zou zich moeten excuseren voor deze uitspraak. Het is gewoon koud en onmenselijk. Vertraging is nooit leuk, maar ik vindt het toch erger, dat iemand zo ongelukkig is, dat hij/zij geen uitweg meer ziet, dan de dood te kiezen.