Hét boek voor in de trein: Het meisje in de trein

Juni is de maand van het spannende boek. En ik lees graag thrillers. In mei en juni komen er talloos veel thrillers uit. Ongetwijfeld ook tot groot genoegen van de boekhandels, want er worden stapels thrillers verkocht. Afgelopen zaterdag keek ik de boeken top 10 door. Welnu, maar liefst zes van de tien boeken waren thrillers. Dat zegt genoeg. En dat zal in de maanden juni en juli zeker niet veranderen. Integendeel. In de Top 10 kwam ik de bekende namen tegen: Esther Verhoef, Suzanne Vermeer, Nicci French, Jussi Adler-Olsen en David Baldacci.
Nicci Gerrard en Sean French (beter bekend als Nicci French) verkochten inmiddels alleen al in Nederland meer dan zes miljoen boeken. En Esther Verhoef, verkocht bijna twee miljoen van haar psychologische thrillers. De meeste romanschrijvers kunnen alleen maar dromen van dit soort verkoopcijfers.

Afgelopen zaterdag kocht ik: ‘Het meisje in de trein’, van Paula Hawkins. Nadere introductie of reclame is nauwelijks nodig: het boek stond vlak na de verschijning op zowel de eerste plaats in haar thuisland Engeland als in Amerika. En ook in Nederland gaat het boek als een trein. Nou zeg maar gerust: als een intercity. Op dit moment is het zelfs de best verkopende thriller van Nederland. De eerste honderd pagina’s las ik thuis. Maar ik vond al snel dat je dit boek in de trein moest lezen. De hoofdpersoon, Rachel, reist namelijk regelmatig met de trein. En om ook dat kedeng-kedeng gevoel te krijgen, wilde ik een flink deel van het boek in de trein lezen. Dus nam ik vanmorgen de trein van ‘s-Hertogenbosch naar Breda. Rachel nam nog steeds vaak de trein, dus dat voelde goed.

Op de terugreis vroeg de conductrice speciaal naar het boek. ‘Is het een goed boek?’ Ik knikte. ‘Geraffineerd gecomponeerd, meeslepend, spannend! En het leest als een trein!’