Elf maart tweeduizend-zeven, verandert mijn leven.

Het is het weekend dat ik bij mijn vader ben. Aangezien het zondag is en ik deze dag vrij ben, heb ik met een vriendin afgesproken om te gaan paardrijden. Ik word rond half 8 wakker, jeetje wat vroeg zo op mijn vrije dag.. maar niet zo gek aangezien ik de hele week er vroeg uit moet. Top, zo’n biologische wekker. Niet wetend dat ik een paar uur later best blij zou zijn dat ik zo vroeg wakker ben geworden..

Ik ga alvast naar beneden, want ja wat moet ik anders? Kan wel in mijn bed blijven liggen tot ik ontbijt op bed ga krijgen, maar dat gebeurt echt alleen in films. Eenmaal beneden aangekomen, voor de tv neergeploft komt mijn vader ook naar beneden. Een momentje dacht ik dat is vroeg! Maar het is natuurlijk zondag en hij moet zoals elke zondag, een balletje knallen! oftewel, voetballen. We wensen elkaar een goede morgen, daarna laat hij trots zijn twee paar nieuwe schoenen zien. Heeft ie namelijk voor een prikkie op de kop getikt, helemaal trots! Maar ik reageer natuurlijk zo nuchter als ik ben, heel normaal met ”oh leuk hoor”. Vervolgens maakt hij zich klaar voor de voetbal en ik hang nog steeds neergeploft voor de tv. Het is tenslotte nog vroeg en heb rond 11/12 uur afgesproken bij de paarden. Alle tijd van de wereld dus nog, dit moet echt wat je noemt een zondag zijn.

We zijn een paar uur verder, mijn vader de deur uit naar de voetbal. Mijn zus, broer en ik thuis. In plaats van voor de tv hangen hang ik nu in mijn pyjama achter de computer en zit ik ‘selfies’ te maken. Ik heb namelijk net een nieuwe smartphone en daar kan ik leuke foto’s mee maken. Helemaal met mijzelf bezig, komt m’n zus mijn kamer binnen stormen. Ik schrik me dood (lekkere woordspelling ook), ik voel me ”betrapt” omdat ik selfies zit te maken en schaam me kapot. Mijn zus heeft niets door van wat ik aan het doen ben, zij is diegene die net een vervelend telefoontje heeft gehad en mij het vervelende nieuws moet gaan vertellen.

‘Papa is onwel geworden op het voetbalveld, we moeten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.’ Even schrik ik.. maar het woord onwel staat in mijn belevenis zo ver van de dood dat de kans groter is dat pinkster en pasen op dezelfde dag vallen. Dat mijn vader dus dood zou gaan (of eigenlijk al is) sta ik helemaal niet bij stil.

** Het hele verhaal is te lezen op vijfkwartierineenuur.wordpress.com **