Ed

Dankzij de NS heb ik mijn buurman leren kennen. Ed. Hij trok in het huis schuin tegenover. Eerst was het ‘Te koop’ bord weg, en kwamen er gordijnen voor de ramen. Daarna zag ik hem soms tuinieren als ik er langs fietste. Eens zei ik ‘Dag’. Heel zacht, aarzelend. Hij had het niet gehoord. En toen, twee jaar later, zat hij opeens tegenover mij in de coupe. Vanzelf ontstond er een gesprek tussen ons en plots was het aankomststation er. Vanaf die dag ontmoete ik Ed drie keer per week op het perron, en reisden we samen. Anderhalf jaar lang. We praatten over van alles: onze families, ons werk, zijn kwakkelende gezondheid, de vakantieplannen, zijn aankomende pensioen, en zijn lopende scheiding. Altijd met een lach, want relativeren kon Ed als geen ander.
En toen kwam hij niet meer opdagen. Twee weken lang zocht ik naar hem op het perron. Tevergeefs. Wat was er aan de hand? Op de derde zondag belde ik bij hem aan. ‘Ruzie op het werk,’ zei hij. Hij moest vervroegd aan zijn pensioen beginnen. We lachten. En we zeiden dat we bij elkaar op de koffie zouden komen, dat de deur altijd openstond.
Een paar weken later stond een onbekende man voor mijn deur. Ed lag in het
Ziekenhuis en had gevraagd het aan mij door te geven, zodat ik niet bezorgd zou zijn als ik toevallig bij hem aanbelde. Wat sneu, dacht ik, en wat lief. Ik zal hem eens voor de lol in het ziekenhuis gaan bezoeken. Ik kom op de koffie, zou ik dan zeggen.
Ik was het echt van plan, elke dag dacht ik eraan. Maar de eerste vrije dag had ik klusjes, de tweede had ik gasten, het weekend daarop was ik doodmoe na het winkelen voor kleding voor mijn dochter. Hij zou vast gauw thuiskomen, sprak ik mezelf smoesjes aan. Ik zou hem dán gaan bezoeken. En elke keer als ik er langs fietste, keek ik of de gordijnen open waren, of het licht weer aan was. Wist ik veel…
Toen kwam de rouwkaart. Aanvankelijk snapte ik die niet – wie was nou Egbert? Het was Ed en hij ging dood zonder te weten dat ik hem in mijn hart vasthield. Dat wist hij niet omdat ik me niet genoeg had ingespannen om het aan hem te laten zien, de gedachte niet omgezet had in aandacht.
Bij deze, Ed. Waar je ook bent.