Doei zuurkool, hallo hamburger.

Het is woensdag 19 maart 2014. Minder Marokkanen is hét gespreksonderwerp. De uitspraken van Wilders heeft Nederland op haar grondvesten doen schudden. We zijn nu meer dan een jaar verder en met dezelfde schreeuwende toon als Wilders staat er ‘WIJ BOUWEN VERDER AAN NEDERLAND’ bovenaan een pamflet. Althans dat hopen ze… “Is dit ons tegengeluid? WTF!”, zeg ik hardop. Nee ik ben al een tijdje gestopt met bouwen aan Nederland. Ik bouw nu alleen aan mezelf en het bevalt me prima en sinds die woensdag 19 maart in 2014 heb ik mijzelf voorgenomen Nederland te verlaten.

Toen ik destijds bij de inschrijving aan de Erasmus Universiteit vertelde dat ik na het afronden van de opleiding direct naar de Verenigde Staten zal vertrekken vielen de opleidingscoördinatoren stijl achterover van verbazing. Ik vertelde hen dat ik moegestreden was. Dat ik er geen kracht meer voor had om me voortdurend te verantwoorden. Ebru Umar had gelijk. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen dat ie meer Marokkanen wil en ook nooit iemand horen zeggen dat hij of zij naast Marokkanen wil wonen. Niemand verhuist vrijwillig naar Bos en Lommer (Amsterdam), de Schilderswijk (Den Haag) of Kanaleneiland (Utrecht). Daarbij heb ik ook nooit iemand horen zeggen dat Marokkanen toffe mensen zijn. Laten we inderdaad niet zo hypocriet doen met z’n allen. Het is prima. Vrijheid van meningsuiting weet je wel. Iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt.

Voor mij is het antwoord dan ook dat ik de eer aan mezelf hou. Niemand wil toch op een plek zijn waar hij of zij ongewenst is? Waarom ik dan wel? Ik ben dan wel zo verkaast als de neten maar toch. Ik ben bereid om dit risico te nemen. Ik verruil mijn favoriete zuurkool met runderrookworst wel in een overheerlijke hamburger. Geen probleem. Ik kan in ieder geval niet wachten tot ik me niet meer hoef te verantwoorden voor opsporing verzocht, voor de kwajongens op het pleintje die naar het meisje fluiten, voor de fiets die gejat is en ik hoef ook niet meer te wachten op een reactie op mijn sollicitatiebrieven die ik toch nooit zal krijgen. Heerlijk. Als ik er aan denk word ik al gelukkiger en komt er een grote glimlach op mijn gezicht. Ik zou bijna Wilders willen bedanken voor het laatste zetje naar een mooie toekomst. Nee nee nee koepelorganisatie van Marokkaanse moskeeën in Nederland een cartoon is niet het antwoord. Het is een uitgekauwd concept. U slaat de kaasplank volledig mis. Daarmee verandert u mijn zuurkool niet in een hamburger!