De wet boven alles

Na lang wachten denk ik eindelijk mijn liefde gevonden te hebben. Onlangs de grote afstand hebben we al inmiddels 8 maanden, omdat we allebei autisme hebben en elkaar daardoor beter begrijpen. Mijn vriendin is 18 jaar en staat op het punt om de stap naar zelfstandigheid te zetten. In de overgang van het VMBO naar het MBO liep ze vast, waarna de diagnose autisme en een stemmingsstoornis werd vastgesteld. Om er mee te leren om gaan heeft ze 9 maanden bij GGZ een dagbehandeling ondergaan, om daarna de stap naar begeleid werk te maken. Alleen UWV denkt nu dat ze zelfstandig het minimumloon kan verdienen, terwijl ze nooit heeft gewerkt. Haar Wajong uitkering is per 27 april stopgezet en moet ze maar bij de gemeente aankloppen. Aangezien ze nog inwonend is heeft ze volgens de kostendelersnorm dat per 1 januari geldt geen recht op een bijstand en heeft de gemeente geen geld meer voor jobcoaching. Terwijl ze volgens de participatiewet daar wel recht op hoort te krijgen. Als het aan mij ligt is de wet niet altijd boven alles en kan het ook tegenwerken. Een beperking is geen luxe, maar een feit dat je niet alles kan. Datzelfde geldt voor mij en mijn vriendin waar we niets aan kunnen doen, onlangs je het van de buitenkant niet kan zien. Staatssecretaris Klijnsma moet zich wel realiseren dat de meeste Wajongers hun leven lang van de overheid afhankelijk zullen zijn en zij niet kan verwachten dat ze van de een op de andere dag allemaal kunnen werken. Door haar komen straks duizenden Wajongers in de problemen, waaronder de inwonende Wajongers dat zij hun zelfstandigheid ontneemt en hiermee de ouders financieel gaat belasten.