De Nieuwe Heersers

Met het ontstaan van een ware run op écht leuke banen -want die komen we tekort, leuke banen op ons eigen nivo- is er een nieuwe Heerschappij ontstaan. Konden we als Vikingen genieten van angst voor Donderende Thor en sidderden we in de Middeleeuwen voor alles wat met Kerk en Geloof te maken had, nu hebben we een Nieuwe Heerser; De Werkgever. Met een teveel aan leuke werknemers, hebben de werkgevers de keuze. En die maken ze voor de wanhopige werkzoekende zo moeilijk mogelijk. Het allerliefst hebben ze een scholier van 16 jaar, HBO afgestudeerd, met 8 jaar relevante werkervaring en graag voor een stagevergoeding en dan wel full-time. Overwerk wordt uitbetaald in vrije tijd. Oh ja, of je ook zo flexibel mogelijk wil zijn. Dat was het dan wel. Als je dan EINDELIJK wordt uitgenodigd, kom je in de meest debiele scenes terecht.

Zo ben ik ooit, begin dit jaar, voor een vrij eenvoudige klantenservice baan, ruim 150 minuten op een stoel gezet terwijl de "ontvangstmevrouw" zich in het angstzweet rende omdat De Bazin niet bereikbaar bleek. En ook noooooit te laat komt. Rillend besloot het mevrouwtje dan ook in haar Truttenschuddertje te stappen en naar de Villa van De Bazin te rijden om te kijken wat er aan de hand was. Ik begrijp nu nog niet waarom ik de angst van het mens nog niet als voorteken beschouwde en mijn biezen pakte. Na 30 minuten kwam er een geblondeerd kaboutervrouwtje als een Salamiworst in een fake Chanelpakje geperst uit een Minicooper gerold, stinkende naar schrale rosé. Terwijl de Salamiworst (The Devil wears Cheap) haar man afblafte en de trap opstommelde, trok ik mijn trui recht en zette mijn kopje goedkope Senseo weg.

Vraag als werkgever NOOIT, maar dan ook écht nooit aan een sollicitant hoe je er uitziet na een uurtje of 4 slaap. Volgens haar deed haar Philips Zonnewekker het niet, maar ik ben niet gek en kon de avond doorzakken in de Harbourclub van haar gezicht aflezen.Maar ik hield mijn mond, mompelde zoiets als; "niks aan de hand, maak je niet druk" en probeerde de waarheid achter mijn gesloten lippen te houden. Beschaafd als ik ben luisterde ik aandachtig naar het 15 minuten durende narcistische bedrijfsriedeltje en toen ik eindelijk iets over mijzelf mocht vertellen en opgelucht adem kon halen, ben ik opgestapt en heb vriendelijk bedankt.

De werkgever mag zich tegenwoordig God wanen, ik weiger een slaaf van een Salamiworst te worden. Ik hoef niet te vertellen dat het tussen ons niets werd. Maar ik houd hoop, u ook?