Code rood?

Nederland-Spanje Amsterdam 31 maart 20:45 uur.

Hoe toepasselijk in de week dat de film van Hazes het levenslicht ziet schalt het lijflied van Ajax door de Arena. Bloed, zweet en tranen wil ik vanavond op het veld zien. Bloed: spelers die verbeten duels met elkaar uitvechten en bij wijze van spreke met de koppen tegen elkaar aan knallen. Zweet spreekt voor zich en ik wil tranen van geluk zien als een jong, fris van de lever Oranje met een orkaankracht Spanje van het veld heeft afgeblazen.

Net als de weersvoorspelling van vandaag moet het vanavond stormen. Het wordt tijd voor Rotterdamse taferelen in een Amsterdams stadion. De Arena moet voor een keer op zijn grondvesten schudden. Passie, hartstocht, vechtlust, strijden voor Volk en Vaderland. Ik wil een Oranje zien dat te keer gaat als een Spaanse Armada. Del Bosque de coach van Spanje wil ik code rood zien afgeven voor zijn spelers.

Ik wil een Nederlands Elftal met lef zien.

Ik wil een Vermeer zien die als een zwarte panter lijkend op Lev Yashin zijn territorium verdedigt. Een Willems die als een stoommachine over de rechts-back van Spanje heen walst. Een verdedigingsblok van graniet met Martins Indi en de Vrij zo solide als de deuren van Fort Knox die geen enkel Spaans muisje doorlaat. Een Janmaat die als een TGV langs de zijlijn heen en weer dendert op weg naar eerherstel. Een Blind die zand strooit in de Spaanse motor. Een Klaassen die zich niet als een houten Klaas toont maar het gras opvreet als een jonge hond.

Ik heb geen zin in een verslaggever die niks beters te doen heeft dan oeverloos in detail treden op welke manier, welke voetballer welke voetbalvrouw bevrucht heeft.

Ik wil een Wesley zien die met volle borst vooruit heerst als een Nederlandse veldheer. Een Wesley die niet met losse flodders schiet maar Nederlandse kanonskogels vuurt vanuit de tweede linie richting de Spaanse vesting verdedigt door De Gea. Een Narsingh die als een antilope snelt over de uitgestrekte vlakte van de Arena. Een Depay die als een wervelwind over het Amsterdamse gras raast. Met een "Memphis"-kracht als een tornado de Spaanse verdediging omver blaast. Een Huntelaar die als stormram op de deuren van de Spaanse poorten beukt en geen spaander heel laat van de laatste linie. Kortom een Oranje dat op z’n "Van Gaals " de tegenstander onder de voet loopt.

Of is ‘t met dit Oranje net als vaak met het weer, een storm in een glas water?