Wereldreizigers per bus

Het woord busreis associeerde ik met levensmoeheid en inspiratieloosheid. Maar sinds mijn opa overleed is daar een einde aan gekomen, ik erfde zijn fotoboeken. Mijn opa, een man van uur en tijd en eindeloze notities, blijkt een fantastische archivaris. De fotoboeken zijn gesorteerd op jaartal en op reisjes met de bus. Want mijn opa en oma gingen elk jaar op busreis. Niet ver naar Valkenburg, Volendam en verrassingsreisjes naar Den Bosch en Tiel heb ik ontdekt. Ik lachte me rot, waren mijn opa en oma echt zulke saaie bejaarden geweest? Zonder inspiratie, zonder drang om meer van de wereld te zien? Maar na een aantal boeken doorgelezen te hebben, kwam ik erachter dat zij deze reizen heel bijzonder en gedenkwaardig vonden. Een typische busreis werd in het fotoboek als volgt ingekleed, foto’s van oma voor allerlei monumenten en toeristische trekpleisters. Met daaronder de beschrijving. Afgewisseld met ansichtkaarten, folders en entreebewijzen. En volgens mijn opa’s precieze details opgesomd:” 8.15 uur ingestapt op centraal Station vn Breda, goedgeklede chauffeur en ruime bus. 10.00 uur eerste stop bij Restaurant van der Valk, koffie en appelgebak. 12:00 aankomst Den Bosch bij de Sint Jan. 20 graden, zuidoosten wind”. Ik heb het gevoel alsof ik zelf in met busreis mee ben geweest. En als ik het zo lees, komt toch het gevoel om de hoek kijken hoe deze reizen voor hen gevoeld moeten hebben, als mijn eerste verre reis naar Australië. Ineens schaam ik me dat ik alle busreizigers over één kam heb geschoren. Misschien is Columbus ook ooit wel begonnen met een paard en wagenreis naar het dichtst bijzijnde kasteel. Waar hij vol bewondering de gouden bekers van de koning bekeek. Wat heb ik eigenlijk meer gezien in Australië dan mijn opa en oma op hun busreizen. Kan ik zeggen dat ik weet hoe het voelt om in Volendam in klederdracht op de foto te staan? Zelfs een rondvaart door Amsterdam heb ik nooit meegemaakt. Ik ben een Nederlander, maar wat weet ik eigenlijk van mijn eigen land? Ineens is het mij duidelijk, een busreis staat niet voor inspiratieloze, bange ouderen. Nee, het staat voor mensen die ooit begonnen de wereld te verkennen per bus. Ze zijn klein begonnen in Nederland. Maar Nederland bleek groter dan verwacht en na 30 jaar zijn ze nog niet uitgereisd en zijn ze bejaard, maar hebben ze meer van Nederland gezien dan een wereldreiziger ooit kan durven dromen. Vanaf nu zwaai ik naar busreizigers en stoppen ze in mijn straat nodig ik ze uit voor koffie met gebak!