Welkom in het rijk der alleenstaanden.

Lef….

Ik zat in de trein de metro te lezen . He dacht ik een wedstrijd om een column te schrijven, wat leuk. Maar het onderwerp is niet gemakkelijk…lef wat moet je daar nu over schrijven of vinden.
Veel mensen vinden dat ze lef hebben, veilig achter de pc mensen beledigen ,of sterker nog blij zijn dat bootvluchtelingen verdrinken, daar zijn ze trots op, trots dat ze dat durven zeggen. Maar volgens mij is dat geen lef maar laf, 1 andere letter maar een hemelsbreed verschil. Dus dacht ik laten we het daar maar niet over hebben, daar wordt je niet vrolijk van. Als het over lef gaat kan ik alleen maar over mezelf praten.

Jaren geleden heb ik besloten als single vrouw om alleen te gaan reizen, daar was lef voor nodig. Eerst met een busreis naar Hongarije. Later andere reisjes. Hierdoor heb ik veel mensen leren kennen. Zij hebben me op Spanje geattendeerd en daar ga ik nu 1 of 2 keer per jaar naar toe.Ik heb inmiddels veel vrienden gemaakt en het is mijn tweede thuisland geworden.

Helaas zijn er mensen die jaloers zijn, waar doet ze het van, werd er tegen vrienden van mij gezegd. Alsof ik verantwoording af moet leggen.

Welnu ik kan het wel uitleggen, misschien hebben zij het lef niet en ik wel. Ik heb niet veel geld, maar je kunt zoveel bedenken, ik neem geen annuleringsverzekering, geen reisverzekering etc… Zelfs thuis heb ik geen inboedelverzekering, koop toch alles op marktplaats. Ik heb ook geen buffer, ik leef nu. Zo heb ik altijd geleefd en zal dat altijd blijven doen.

Het leven kan zo mooi zijn, heb het lef om te leven. Avonds stap ik alleen de kroeg in, best eng hoor. Dus eerst maar even een paar wijntjes op de kamer en daar ga ik dan. Het werkt altijd in mijn voordeel. Ga aan de bar zitten en vroeg of laat krijg ik een wijntje aangeboden, even vergeet ik mijn feministische inslag. De live muziek is daar geweldig en ik dans en ben vrolijk. Het nachtleven daar heb ik wat mee. Dat komt omdat de mensen vrolijk zijn, losser,en dat begrijp ik zo goed.

Dus wordt er gezegd, je hebt lef.En ja misschien is dat wel zo, ben er best wel trots op.

Alleen overdag, dat is een ander verhaal. ik zie hem elk jaar weer. Wat een leuke gozer,altijd in het rockcafé aan de boulevard. Hij woont daar. We zitten elkaar aan te staren en ik kijk vanaf een veilige afstand naar de geweldige artiesten en natuurlijk naar hem. Elk jaar ben ik van plan om daar een wijntje te gaan drinken, maar ik heb het lef niet. Nog niet…